ทั้งหมดนี้ ไม่รอดพ้นไปจากสายตาของหม่าซูได้ เธอมั่นใจว่าเรื่องนี้ เธอมีโอกาสแน่นอน
“ประธานหลิงคะ! คุณดูนี่ค่ะ ประวัติของเธอ”
หลิงอวิ๋นพลิกดูข้อมูลของเธอ เธอเป็นคนธรรมดาโดยสมบูรณ์แบบ ไม่มีประวัติใด ๆ มาก่อน เหมือนดังกระดาษขาวที่ว่างเปล่า
ที่จริงแล้ว แบบนี้ก็ดีอยู่เหมือนกัน เขาจะได้ขัดเกลาเธอด้วยตนเอง ในยามนี้เขาก็กำลังต้องการหญิงสาวแบบนี้ เพื่อมาเสริมทรัพยากรศิลปินให้แก่บริษัทของเขา
“ยังไม่ทักทายประธานหลิงอีก มัวแต่ยืนงงอยู่นั่นแหละ”
“ค่ะ...สวัสดีค่ะประธานหลิง...ฉันชื่อหยางจิ๋นหลี่ค่ะ” หญิงสาวมีท่าทีที่เขินอายมาก ราวกับว่าเธอเป็นสาวน้อยข้างบ้านผู้ไม่ประสีประสาต่อโลกภายนอก
“อื้อ ไม่เป็นไร เอาล่ะ คุณออกไปก่อนนะ ขอผมคุยธุระกับเจ๊หม่าซูของคุณก่อน”
“ได้ค่ะ แล้วพบกันใหม่นะคะประธานหลิง” หญิงสาวถอนหายใจด้วยความโล่งอกและเดินออกไปอย่างอารมณ์ดี
“เป็นยังไงบ้างคะ ท่าทางไม่เลวเลยใช่ไหมคะ? ” หม่าซู
