“เหลวไหล สักวันถ้าพ่อตายไป บริษัทนี้ก็ต้องส่งต่อให้พวกเธออยู่แล้ว ก็แค่ให้หลิงอวิ๋นก่อนกำหนดเท่านั้นเอง ไม่ว่ายังไง หลิงอวิ๋นก็เป็นเขยที่แต่งเข้าตระกูลซ่ง เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ไม่มีใครเปลี่ยนแปลงได้”
“วันข้างหน้า ถ้าพวกเธอมีลูก เด็กที่เกิดมาก็ต้องใช้แซ่ซ่ง ยังไงกิจการนี้ก็จะยังคงส่งต่อไปยังคงแซ่ซ่งไม่ใช่หรือ?”
ตั้งแต่ที่ซ่งเหรินฮุยถูกลักพาตัวไป เขาคิดตกในหลาย ๆ เรื่อง สำหรับการไล่ล่าในอาชีพการงานนั้นไม่จำเป็นต้องดุเดือดขนาดนั้นก็ได้
อันที่จริงเขาก็รู้สึกประหลาดใจอยู่หน่อยกับการเปลี่ยนแปลงของตัวเอง หากเป็นนิสัยแต่ก่อน เขาจะไม่มีวันยอมแพ้ง่าย ๆ
อาจจะได้สู้กันจนตายไปข้าง ตนเองยินยอมให้บริษัทล่มสลาย แต่จะไม่ยอมปล่อยมือให้คนอื่นไปง่าย ๆ อย่างเด็ดขาด
แต่เมื่อประสบกับความเป็นความตายในครั้งนี้แล้ว เขาก็ตระหนักได้ว่า อายุขัยของคนคนหนึ่งมีจำกัด เขาทุ่มเทแรงกายแรงใจทั้งหมดให้กับกิจธุระในองค์กรต
