หลังจากอาบน้ำเสร็จ จิรัชยาก็ออกมาหามารดาซึ่งจัดแจงตั้งสำรับอาหารรอคอยเอาไว้บนเสื่อสานกลางห้องเช่า หล่อนกล่าวขอบคุณท่าน ก่อนจะทรุดตัวลงนั่ง และตักข้าวใส่ปาก
“อร่อยไหมจินนี่” จันจิราเอ่ยถามบุตรสาว
“อร่อยค่ะแม่ แต่รสมือของแม่อร่อยกว่าค่ะ”
คนเป็นแม่ระบายยิ้มเมื่อถูกเอ่ยชม “จินนี่ก็ทำกับข้าวอร่อยเหมือนกันนั่นแหละ”
“ฉันก็ได้ความรู้มาจากแม่นั่นแหละค่ะ”
สองแม่ลูกกินข้าวกันอย่างเอร็ดอร่อย ก่อนที่จิรัชยาจะพูดขึ้นเมื่อนึกขึ้นได้
“เดี๋ยวพรุ่งนี้หลังจากที่เราพาชามิลไปฉีดวัคซีนแล้ว ฉันต้องเข้าไปที่บ้านของท่านโมฮัมหมัดนะคะแม่”
“วันพรุ่งนี้อาทิตย์ วันหยุดของลูกไม่ใช่เหรอจินนี่”
“ใช่ค่ะ แต่ท่านมีแขกมา และอยากให้ฉันไปช่วยทำกับข้าวแล้วก็ต้อนรับแขกของท่านน่ะค่ะ”
จันจิราระบายลมหายใจออกมาอย่างอดเป็นห่วงลูกสาวไม่ได้
“ระวังท่านจะรู้นะจินนี่ว่าพวกเรามาจากไหนกัน”
จิรัชยาส่ายหน้าไปมาด้วยความมั่นใจ
“ท่า
