ใช่...หล่อชะมัด...หล่อจนเธอไม่อยากจะเชื่อสายตาเลย แถมหุ่นล่ำสันบึกบึนยิ่งกว่านายแบบฝรั่งเสียอีก เขามันเทพบุตรกลางกองขยะชัด ๆ
“เจ้าร้านเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย”
“เกย์”
“แล้วไป” ฟ้าลดาเดินไปหาเขาด้วยใจสั่นรัว การยืนต่อหน้าเขาในวันนี้ต่างออกไป เมื่อวานรู้สึกตัวเองเหนือกว่า แต่วันนี้เธอกลายเป็นเด็กน้อยไปเลย
“รอยแผลเป็นเยอะจัง”
“ลูกผู้ชายก็งี้”
“เมื่อก่อนคงจะเกเรน่าดู” เธอหยิบอาหารในกระเป๋านักเรียนแล้วส่งให้เขา
สายตาของเขามองเธอด้วยความซาบซึ้ง
“จะไปโรงเรียนเหรอ”
“กำลังจะไป แต่แวะมาก่อน”
เขารับขนมปังจากมือเธอมากัดกินทันที ไม่ใช่เพราะความหิว แต่เพราะความซึ้ง “รองเท้าสกปรกหมดแล้ว เวลาฝนตกห้ามมาแถวนี้นะ”
“อีกสองเดือน...ฉันจะย้ายไปจากที่นี่แล้ว”
เขาเลิกคิ้ว “งั้นเหรอ?”
“แล้วคุณจะอยู่ที่นี่ไปอีกนานแค่ไหน”
“ไม่รู้สิ คงอยู่ไปเรื่อยๆ”
“คุณไม่อยากรู้เหรอว่าตัวเองเป็นใคร”
ดวงตาคู่คม
