มันจบแล้ว…
เรื่องของเธอและรามิลเดินทางมาถึงตอนจบแล้ว เป็นการจบที่ไม่ค่อยสวยเท่าไร วินาทีที่หันหลังเดินออกมาเหมือนโลกทั้งใบกำลังพังทลาย ก้อนเนื้อข้างซ้ายเจ็บปวดคล้ายกับจะแหลกกลายเป็นผุยผงให้ได้ ขนาดแรงจะเดินยังไม่มี
เธอเดินอยู่บนทางเท้า วันนี้ท้องฟ้าไม่สดใส เมฆฝนตั้งเคล้ามาราวกับรู้ว่ามีใครบางคนกำลังเศร้าโศกเสียใจ และเตรียมร้องไห้เป็นเพื่อน
หมดแรงที่จะเดินไปข้างหน้าต่อแล้ว…
“ฮึก…” เธอนั่งลงตรงป้ายรถเมล์แล้วร้องไห้คนเดียว ที่ตรงนี้มีแค่เธอคนเดียว ไม่นานท้องฟ้าที่มืดครึ้มก็เริ่มมีฝนเทลงมา
‘อืม เธอแพ้แล้ว ถ้าเธอยอมฉันตั้งแต่แรก ก็คงไม่ต้องมาเสียใจขนาดนี้’
‘กับเธอฉันแค่เล่นเกม ทุกอย่างในคลิปเสียงคือความจริง ฉันรู้สึกกับเธอ แต่ความรู้สึกนั้นฉันพยายามไม่ให้มันกลายไปเป็นความรัก’
คำพูดของรามิลยังคงดังอยู่ในหัวเพื่อตอกย้ำความจริงที่เกิดขึ้น
เขาแค่เล่นเกมกับเธอ
เขาอยากเอาชนะเธอ
และเขาทำมั
