“คุณทำอะไรอยู่คะ อยู่คนเดียวใช่ไหมคะ คุณไม่สวมเสื้อ กำลังจะอาบน้ำหรือเปล่าคะ”
“มีธุระอะไรก็ว่ามาเถอะวีรินเพราะผมก็มีธุระของผมเหมือนกัน”
“ฉันแค่อยากบอกว่าเรื่องที่คุณพูดออกสื่อวันนั้นน่ะฉันไม่ติดใจหรอกนะคะ ฉันรู้ว่าคุณชอบความเป็นส่วนตัวมากแค่ไหน ฉันแค่อยากเชิญคุณไปเพื่อให้คุณได้เป็นที่รู้จักของสื่อในฐานะประธานของล็อก ซายน์เท่านั้น ฉันอยากช่วยคุณโปรโมทงานไงคะ”
“ผมมีแผนงานของผมอยู่แล้ววีริน เพราะฉะนั้นไม่จำเป็นที่ผมต้องทำตัวเป็นดาราออกสื่อไม่มีวันหยุดหย่อน งานของผมคือการผันกิจการการเกษตรเป็นธุรกิจและพัมนาผลผลิตทางด้านอาหารของประเทศ ผมไม่จำเป็นต้องทำตัวให้ดูดีในสายตาของใครมากนัก แค่อาบน้ำใส่ชุดไปทำงานมันก็เหมาะสมแล้ว”
“พีทคะ...ฉันแค่อยากคุยกับคุณ อยากได้ยินเสียง อยากเห็นหน้าคุณเหมือนเมื่อก่อน...ก็เท่านั้น”
น้ำเสียงสั่นเครือและทุกคำพูดตอกย้ำให้ลลิลยิ่งเจ็บปวด หญิงสาวกำหมัดแน่นและกล้ามเนื้อ
