“ผมจะให้เดรกเกอร์ไปส่ง...จูลี่...ช่วยไปเตรียมอาหารว่างให้คุณวีรินด้วย”
เขาตัดบทพร้อมสั่งแม่บ้านสาวโดยไม่นึกสนใจที่จะรับคำนายแพทย์เกี่ยวกับเรื่องสุขภาพของ ภรรยา แม้แต่น้อยและนั่นก็ไม่ทำให้หมอคลาร์กนึกสงสัยนอกจากเดินกลับลงไปชั้นล่างพร้อมชายหนุ่มและจูลี่ที่เดินตามหลังโดยก่อนเดินไปเธอหันกลับไปมองลลิลพร้อมยิ้มให้ ทุกคนไปแล้วเหลือเพียงเวโรนิก้าที่ยังอยู่ เธอส่งยิ้มหวานให้หญิงสาวผู้ซึ่งอ่อนวัยกว่าทว่าลลิลก็อ่านสายตาคู่นั้นออก มันเป็นแววตาที่แอบซ่อนบางอย่างไว้และผู้หญิงด้วยกันเท่านั้นที่มองเห็น
“ดีใจด้วยนะคะที่คุณกำลังจะมีเบบี๋”
ร่างระหงเอ่ยขึ้นแล้วหย่อนตัวลงนั่งบนเก้าอี้นวมข้างเตียง ลลิลขยับตัวนั่งพิงหมอน ถึงเวลานี้เธอตื่นตัวมากเกินกว่าจะหลับตาได้ลง
11
ผู้ต้องแบกรับความเจ็บช้ำ
“ขอบคุณค่ะ”
ลลิลเอ่ยตอบและยกยิ้มอ่อนไหวของเธอแค่มุมปาก เธอร้อนข้างในและปั่นป่วนจนย
