กว่าจะเดินทางกลับมายังบ้านของหนูหญ้าอ่อนก็หลายชั่วโมงทำเอาร่างบางแอบงีบหลับด้วยความอ่อนเพลีย ช่วงนี้ไม่รู้เป็นอะไรถึงได้อยากนอนตลอดเวลา หญิงสาวก็ไม่เข้าใจตัวเองอยู่เหมือนกัน
"ผ่านมา1ปีอะไรๆ ก็ไม่เหมือนเดิม พ่อจ๋า แม่จ๋า หนูใช้หนี้ให้กับพ่อแม่แล้ว แม่ก็ไม่ต้องถูกพวกเขายึดบ้านของเราแล้ว"
หญ้าอ่อนหอบกระเป๋าเสื้อผ้าเข้ามาในรั้วประตู ทำไมบ้านมันเงียบเชียบจัง เธอตัดสินใจรีบเข้าไปข้างในบ้านก็แอบโล่งใจเมื่อเห็นแผ่นหลังของแม่กำลังกวาดบ้านอยู่ แล้วพ่ออยู่ไหนล่ะ อย่าบอกนะว่าแอบเข้าบ่อนพนันอีกตามเคย
"แม่ หนูกลับมาแล้วค่ะ"
น้ำเสียงหวานใสที่คุ้นเคยทำให้หญิงสาววัยกลางคนรีบหันหน้ามามอง ไม่น่าเชื่อว่าปาฏิหาริย์จะมีอยู่จริง ลูกสาวของเธออยู่ตรงหน้าจริงๆ ด้วย
"หนูหญ้าอ่อน นี่แม่ไม่ได้ฝันไปใช่ไหม นี่ลูกจริงๆ นะเหรอ"
"หนูชื่อหญ้าอ่อนเป็นลูกสาวของแม่ตัวจริงเสียงจริง หนูใช้หนี้พวกเขาเป็นเวลา1ปี ตอนนี้มัน
