“ เจ้า ตื่นได้แล้ว ตื่น สหายเจ้ากำลังจะตาย ตายกันทุกคน ” เสียงร่ำเรียกเสียพร้อมเขย่าตัวเขาอย่างแรง ทำให้ภูรินทร์ลืมตาขึ้นมาอย่างตกใจ และยิ่งตกใจมากไปกว่านั้นเมื่อพบว่าคนที่มาปลุกคือแม่ของบุญโทน
“ อะไรกันครับเนี่ย แล้วนี่ป้ามาได้ยังไง เข้ามาในเต็นท์ผมทำไม ”
“ สหายของเจ้าทั้งหมด.. เจ้าต้องรีบ... ที่ปราสาทนางสวาท ” แม้จะยังไม่รู้หน้ารู้หลังทั้งหมด แต่ภูรินทร์ก็หันขวับไปด้านข้าง เมื่อพบเพียงที่นอนว่างเปล่า ไม่มีร่างของเพื่อนอยู่ตรงนั้นเขาก็ใจหายวาบ
“ ไอ้ตฤณ ! ” เขารีบหยิบแจ็คเก็ตมาสวมทับอีกชั้นหนึ่งก่อนจะพุ่งเข้าไปในเต็นท์ของวีกับภาค
“ วี ภาค ตื่นเว้ย ! ” แต่ในนั้นก็มีเพียงความว่างเปล่าเช่นเดียวกัน ภูรินทร์นิ่งตะลึงด้วยความตกใจ
“ นี่มันเกิดอะไรกันขึ้น ”
“ สหายของเจ้าไปที่นั่นทั้งหมด ” เสียงดังมาจากเบื้องหลัง ภูรินทร์ออ
