ตลอดทางนราวดีพยายามนึกในสิ่งดีๆ บางทีการคิดในสิ่งดีๆ อาจจะทำให้เธอพบเจอกับสิ่งดีๆ นั่นเอง แวบแรกที่รถยนต์คันหรูของสนขับผ่านประตูรั้วอันโอ่อ่าของบ้านหลังใหญ่เข้ามา เธอรู้สึกใจคอไม่ดีเสียอย่างนั้น ลางสังหรณ์บอกว่ามันไม่ใช่สิ่งที่ดีนัก แต่ปลอบใจตัวเองว่ากำลังกังวลเกินไป
มันแปลกตรงที่ทุกคนนั่งรอเธออยู่ในห้องโถงใหญ่ของบ้าน แปลกยิ่งกว่านั้นคือทุกคนเหมือนกำลังรอคอยเธออย่างใจจดใจจ่อ และดีใจเหลือเกินที่ได้เจอกับเธอ
“แหม... กลับมาเยี่ยมบ้านได้แล้วนะ พ่อกับแม่และทุกคนคิดถึงหนูเล็กมากนะจ๊ะ” มาตาเข้ามาโอบกอดลูกสาวคนเล็กเอาไว้ นราวดีเกร็งตัวเล็กน้อย เพราะไม่ค่อยได้สัมผัสกับอ้อมแขนของคนในครอบครัวนานมากแล้ว
“คุณแม่กับคุณพ่อและทุกคนสบายดีนะคะ”
“สบายดีสิจ๊ะ แต่คงสู้หนูเล็กไม่ได้หรอก” นุสบาพูดขึ้น น้ำเสียงดูชอบกลแต่ก็ไม่ได้พูดว่าเธอเหมือนก่อน ทำให้นราวดีค่อนข้างจะแปลกใจนัก
“มาเหนื่อยๆ เดี๋ยวหนูดื่มน้ำเย
