“ยังไม่ชินอีกเหรอ เห็นหน้าแดงเสียทุกรอบ”
“ใครจะหน้าด้านเหมือนคุณกันล่ะ”
“ว่าฉันแบบนี้ ไม่กลัวฉันลงโทษหรือไง” เขาขู่ชิดแก้มนวล
“กลัวหรือไม่กลัว ยังไงฉันก็ถูกคุณห่มเหงอยู่แล้วนี่นา”
“จุ๊ๆ ไม่เอาน่า พูดเหมือนฉันเป็นพวกใจยักษ์ใจมารไปได้” เขาพูด ขณะจัดการกับเสื้อตัวหลวมของเธอดึงขึ้นไปทางศีรษะ นราวดีดิ้นไปดิ้นมาจนหอบ สุดท้ายก็แพ้เรี่ยวแรงชายชาตรี
“คุณไม่กลัวหรือไงคะ”
“กลัวอะไรล่ะ หืม...” เขาฝังหน้าลงบนทรวงอกอวบอิ่มเคร่งครัดอย่างหิวกระหาย
“ฉันท้องอยู่ คุณทำแบบนี้ฉันอาจแท้งได้ ถ้าฉันแท้งคุณก็คงแก้แค้นไม่สนุกน่ะสิ”
“ห่วงว่าฉันจะแก้แค้นไม่สนุกหรือไม่อยากทำหน้าที่ของตัวเองกันแน่” เขาดักคออย่างรู้ทัน
“หน้าที่อันนี้ก็ไม่ใช่หน้าที่ของฉันอยู่แล้ว”
“ถูกนะ มันเป็นหน้าที่ของภรรยา แต่นางบำเรออย่างเธอ ทำได้นะ เอาไว้แก้ขัด” คำพูดของเขาทำให้เธอน้ำตาตกใน แต่กล้ำกลืนฝืนทนเอาไว้
“ถ้าคุณมีผู้หญิงที่รักอ
