“อยากทำไหม จะสอนให้” เขาไล้แก้มของเธอเบาๆ ก่อนจะลูบศีรษะเธออย่างเผลอไผล
เธอรีบส่ายหน้าไปมา ตลอดระยะเวลาที่โดนเขากักขังและข่มเหง เธออาจจะเคยรู้สึกวาบหวามไปกับเขา แต่พออยู่คนเดียว เธอมีแค่ความกลัว และความท้อแท้กับชะตาชีวิตของตัวเอง
“ทำไมล่ะ” เขาเอ่ยถาม ค่อยๆ ปลดเสื้อผ้าของเธอออกจากตัว
“ฉันไม่อยากทำแบบนี้” เธอพูดตามตรง สะท้านเมื่อมือของเขาสัมผัสกับผิวเนื้ออ่อนบาง
“ต่อไปนี้จะสอนให้ทำ มันจะมีความสุข” เขาพูดเหมือนสัญญา เธอส่ายหน้าไปมา
“ไม่เชื่อเหรอ” เขามองเธอเหมือนเด็กน้อยหลงทาง บางทีในใจของเขาก็สับสน นราวดีไม่เหมือนผู้หญิงใจร้ายที่ขับรถชนคนตายโดยความตั้งใจเลย แต่พอนึกถึงความเจ็บช้ำของพี่สาว การสูญเสียของครอบครัว การพลัดพราก บิดามารดาที่ต้องทุกข์หนัก ดวงตาของเขาก็กร้าวขึ้น
หญิงสาวมองใบหน้าของสนเมื่อเห็นดวงตาวาวโรจน์ของเขาเหมือนโกรธ เธอผวา... กลัวเขาจับใจ กลัวเขาไม่พอใจ กลัวเขาทำอะไรรุนแรง
