ติ๊ด! ติ๊ด! ติ๊ด!
เสียงของนาฬิกาปลุกแผดเสียงขึ้นมา ปลุกคนตัวเล็กที่กำลังหลับใหลให้ลุกขึ้นมาด้วยความไม่เต็มใจนัก พลันมือบางกลับควานหาต้นต่อของเสียงที่ดังอยู่บนหัวเตียง เมื่อคว้ามันได้ก็ทำการปิดมันไว้ ก่อนจะวางมันไว้ที่เดิม
สายขิมเอนตัวลงบนเตียงนิ่มอีกครั้ง ร่างกายรู้สึกเพลียจนแทบไม่อยากจะลุกไปไหน แต่สมองตัวดีมันกลับสั่งการให้เธอฝืนลืมตาขึ้น เพราะนึกขึ้นได้ว่าเช้านี้มีเรียนตอนเก้าโมงเป๊ะ และนาฬิกาก็ปลุกเธอตอนหกโมงเช้าพอดิบพอดี
แต่ถึงอย่างนั้นมันก็พอมีเวลาให้เธอได้อ้อยอิ่งในการนอนเล่นบนเตียงอีกสักพัก พลันเมื่อตัวเธอกลับพลิกตัวไปอีกข้าง หน้าผากมนกลับกระทบเข้ากับสันจมูกของใครบางคนที่นอนหลับตาพริ้มอยู่ข้างกายเธอ ใบหน้าหล่อของเจย์อาร์อยู่ชิดเสียจนลมหายใจรินรดกัน
"อ๊ะ!" เพราะยังตื่นไม่เต็มตาเธอจึงอุทานออกมาเสียงแผ่ว ลืมไปเสียสนิทว่าเมื่อคืนเขาไม่ได้กลับห้องเขา ออดอ้อนขอค้างกับเธอแล้วยังบอกอีกว
