บทที่ 11 คู่กัน
2061 คำ
'แต่ถ้าคิดจะแต่งตัวบ้านๆ เชยๆ ในแบบที่ใส่อยู่ทุกวัน จะไม่ไปก็ได้นะ เพราะเดี๋ยวงานวันเกิดฉันมันจะ Low น่ะจ้ะ'
คนตัวเล็กได้แต่กะพริบตาปริบๆ มองอีกฝ่ายส่งคำเย้ยหยันให้กับเธอ ไม่ใช่เธอไม่รู้สึกอะไรนะ เพียงแต่อึ้งกับคำพูดจนไม่ได้ตอบโต้อีกฝ่ายไป
เพราะมัวแต่อึ้งอยู่แบบนั้นยัยไข่มุกปลอมอะไรนั่นเลยลุกออกไปในที่สุด โดยใช้เวลาหลอกด่าเธอไม่ถึงห้านาทีด้วยซ้ำ ปล่อยให้เธอนั่งมองการ์ดเชิญด้วยความรู้สึกหลากหลาย ทั้งโกรธ โมโห และหงุดหงิด
แล้วที่สำคัญ... รู้สึกแค้นโว้ย!
เธอแต่งตัวแบบไหนอีกฝ่ายถึงได้กล่าวหาว่าบ้านๆ เชยๆ เธอก็แค่ชอบแต่งตัวด้วยชุดโอเวอร์ไซซ์ไม่ได้เชยอะไรสักหน่อย ทำไมชอบบูลลี่การแต่งตัวของคนอื่น โดยใช้มาตรฐานของตัวเองด้วย :(
แค้นใจจนเธอต้องระบายมันโดยการใช้ปากกาวาดภาพของไข่มุกบนชีตเรียน
"หน็อยแน่ บูลลี่การแต่งตัวฉันเหรอ เธอเองก็ไม่ได้หน้าตาดีไปมากกว่าฉันนักหรอก :(" ว่าแล้วก็เติมขนจมูกให้ยัยนั่นไป พร้อมกับไฝเม็ดใหญ่ตรงจมูก ในเมื่อทำอะไรยัยนั่นในชีวิตจริงไม่ได้ ก็ระบายมันในกระดาษนี่แหละ
คนตัวเล็กส่งยิ้มเย็นๆ ให้กับผลงานของตัวเองที่วาดออกมาได้น่าเกลียดสมใจเธอ แต่เมื่อเงยหน้าขึ้น สายตาเจ้ากรรมกลับปะทะเข้ากับดวงตาคู่คมของคนคุ้นหน้าคุ้นตาอย่าง...เจย์อาร์
ดะ เดี๋ยวก่อนนี่เขาลงเรียนวิชาเลือกเสรีเดียวกับเธอด้วยเหรอ? ก็นึกว่าลงเหมือนกันแค่วิชาเดียว แต่นี่วิชาพลเมืองเขาก็ลงคลาสเดียวกับเธอด้วย? ไม่เคยสังเกตเขามาก่อนเลยแฮะ
ร่างสูงของเขานั่งห่างออกไปไม่กี่โต๊ะทางด้านหน้าของเธอเท่านั้น แล้วริมฝีปากกระจับก็กระซิบไร้เสียงส่งมายังเธอว่า
'ทำไมไม่รอฉัน อยากตายเหรอ'
ก่อนหน้านี้เขาทักหาเธอในเมสเซนเจอร์ว่าให้รอไปมหา’ลัยพร้อมกัน แต่เธอดันไปมหา’ลัยก่อนที่เขาจะทักมาแล้ว เลยไม่ได้ตอบตกลงเขาหมอนี่จึงมาทำหน้าบอกบุญไม่รับอยู่ในตอนนี้
คนตัวเล็กได้แต่ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้กวนประสาทเขากลับในแบบที่เขาชอบทำใส่เธอ และนั่นก็ทำให้เขาหัวเสียเอาเรื่องเมื่อเห็นว่าเธอไม่สนใจเขา
"หึๆ" เธอเพิ่งรู้วันนี้ว่าการกวนประสาทให้อีกฝ่ายหัวเสียนี่มันสนุกดีเหมือนกัน โดยเฉพาะเขาเนี่ยที่ชอบแกล้งแหย่เธอเล่นตลอด แต่เขาก็หยอกล้อกับเธอได้ไม่นานเท่าไหร่นัก เพราะเพื่อนในกลุ่มเข้ามากระซิบกระซาบอะไรบางอย่างข้างหูจนเขาต้องหันกลับไปตามเดิม
แต่เมื่อเธอลองมองตามปลายนิ้วของเพื่อนเขาชี้ไป ก็รู้ได้ตอนนั้นว่าพวกเขากำลังพูดถึง 'ไข่มุก' ที่โบกไม้โบกมือส่งมาให้เจย์อาร์อยู่อีกทาง
ทำไมรู้สึกจี๊ดๆ ในอกยังไงไม่รู้ เป็นเพราะเธอไม่ชอบไข่มุก หรือไม่ชอบให้เขาสนใจไข่มุกก็ไม่อาจรู้ได้ ใบหน้าจิ้มลิ้มแสดงสีหน้าหม่นลงไปโดยพลัน จนต้องเบือนหน้าไม่ให้มองไปทางเขาอีก
ไม่ชอบเลย ไม่ชอบให้เขาสนใจคนอื่นเลยโดยเฉพาะยัยไข่มุกอะไรนั่น
แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะไปบอกให้ใครเลิกยุ่งกับใครทั้งนั้น
"นักศึกษาคะ ท้ายคลาสวันนี้อาจารย์จะให้จับคู่ทำรายงานนะคะ คราวนี้ต้องหาคู่ดีๆ เพราะอาจารย์จะให้เราทำงานคู่กับคู่เดิมจนจบเทอมเลยนะคะ"
เสียงอาจารย์ประจำคลาสดังขึ้น เมื่อเวลาล่วงเลยมาถึงช่วงท้ายคลาส และวินาทีนั้นเสียงฮือฮาของเหล่านักศึกษาเกือบร้อยคนภายในคลาสก็ดังขึ้น เพื่อมองหาคู่ทำรายงานของตัวเอง
ส่วนเธอน่ะเหรอ... คงเขียนชื่อตัวเองลงในกระดาษคนเดียวอีกแล้ว ไม่ใช่ไม่อยากมีคู่นะ แต่เคยมีประสบการณ์ทำงานคู่แต่เหมือนทำงานเดี่ยวมากกว่า เพราะอีกคนแทบจะไม่ช่วยอะไรเลย แบบนั้นอยู่คนเดียวน่าจะปวดหัวน้อยกว่า
คนตัวเล็กก้มหน้าก้มตาเขียนชื่อตัวเองลงกระดาษเพื่อจะยื่นให้อาจารย์ตอนเดินออกจากห้อง แต่แล้วเสียงทุ้มของใครบางคนก็ดังขึ้น
"เธอ...มีคู่ยังอะ เรายังไม่มีเลย อยู่ด้วยกันไหม"
สายขิมเงยหน้าขึ้นก็พบกับหนุ่มแว่นท่าทางเนิร์ดๆ คนหนึ่งที่ส่งยิ้มพร้อมเหล็กดัดฟันมาให้ ดูน่ารักจนเธอได้แต่มองค้างอยู่อย่างนั้น
ถ้าได้หมอนี่ เธออาจจะไม่ได้ทำงานคนเดียวก็เป็นได้ เขาดูเป็นเด็กเรียนเอาเรื่อง หรือลองดู...
"เอ่อคือ..."
พึ่บ!
"ขิมมีคู่แล้ว นายไปหาคนอื่นเหอะ" ไม่ทันที่คนตัวเล็กจะได้เอ่ยถามอะไรกับหนุ่มเนิร์ดคนนั้น เจย์อาร์ที่ไม่รู้มาจากไหนก็นั่งลงข้างกายเธอก่อนจะใช้ไหล่พาดไว้บนเก้าอี้ของเธอ เหมือนกับเขากำลังโอบเธอไหล่อยู่กลายๆ อย่างไรอย่างนั้น
"อ่า ครับ" แล้วเจ้าหนุ่มเนิร์ดก็ไม่กล้าเถียงเขาต่ออีกเช่นเดียวกัน เพราะเพียงแค่เสี้ยววินาทีเจ้าตัวก็รีบชิ่งหนีเธอไปอีกทางทันที สายขิมได้แต่มองตามตาละห้อย
จบกัน! คู่หูที่คิดว่าจะพึ่งพาได้ อีตาบ้าเจย์อาร์มันทำเสียเรื่องหมด
"อะไรของนายเนี่ย ฉันยังไม่มีคู่สักหน่อย :(" เมื่อหันกลับมามองเขาคนตัวเล็กก็ทำหน้ายู่ใส่เขาทันที
แต่หมอนี่ทำเพียงส่งยิ้มกวนๆ มาให้เท่านั้น
"ไม่มีได้ไง ก็นั่งอยู่นี่" เขาชี้นิ้วมายังตัวเอง
"...."
แต่เมื่อกี้เธอเห็นจากหางตาว่าไข่มุกอะไรนั่น มาขอเขาเป็นคู่ไม่ใช่เหรอ แล้วคุณคนสวยของคณะอะไรนั่นไปไหนแล้วล่ะ อันนี้ไม่ได้ถามเขาออกไปนะ ทำแค่มองหน้าเขาด้วยความสงสัยเท่านั้น
"มองอะไรครับคุณเธอ เขียนชื่อผมลงในกระดาษด้วยสิครับ" เขาเลิกคิ้ว ก่อนจะเคาะนิ้วลงบนกระดาษบนโต๊ะของเธอ
"ทำไมต้องเขียน นายมีคู่อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ" สายขิมหรี่ตามองเขาอย่างจับผิด ไม่ใช่ว่ามีคู่อยู่แล้ว แล้วมาแกล้งเธอทีหลังหรอกนะ เดี๋ยวจิ้มตาแตกเลย
"จะมีได้ไง ไม่งั้นจะมาหาเธอเหรอ" เขาจ้องตาเธอด้วยความจริงจัง จนคนตัวเล็กได้แต่ลอบมองไปยังโต๊ะของไข่มุกก็เห็นว่ายัยนั่นจ้องหน้าด้วยความไม่พอใจเท่าไหร่ แต่ครู่เดียวสีหน้านั้นก็เปลี่ยนเป็นส่งยิ้มบางๆ มาให้
ไข่มุกทำสีหน้าแบบนั้น แปลว่า ไม่ได้คู่เจย์อาร์แน่
"แล้วเพื่อนนายล่ะ" ในเมื่อเขาไม่ได้คู่ไข่มุก แล้วไม่ได้จับคู่กับเพื่อนเขาหรือไง
"จิ๊ ทำไม? ฉันอยากคู่เธอไม่ได้เหรอ"
เมื่อเธอมัวแต่ยัดเยียดเขาให้คนอื่น เจย์อาร์ถึงกับจิ๊ปากใส่อย่างไม่พอใจเท่าไหร่นัก
อะไรอีกเล่าตานี่ เธอก็แค่ถามให้แน่ใจเท่านั้นเองว่าเขาไม่มีคู่จริงๆ เหรอ ถ้าเขาอยากคู่เธอก็ไม่ได้มีปัญหาสักหน่อย
บางทีเธออาจจะพอใจอยู่ลึกๆ ที่เขาอยากจับคู่กับเธอก็ได้...
"ก็ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย นายชื่อจริงอะไร" คนตัวเล็กเอ่ยถามก่อนจะจรดปากกาหมายจะเขียนชื่อเขาลงในกระดาษ
"ชื่อจริงเหรอ จิรันธนินทร์ อัยญาภิวัฒน์' เขียนถูกปะ"
นี่ชื่อหรือเรื่องสั้นเนี่ย ทำไมยาวอะไรขนาดนี้ จำไม่ได้โว้ย!!
"นายเอาไปเขียนเลยไป ฉันจำไม่ได้หรอกยาวเกิน" ไม่พูดเปล่าคนตัวเล็กยังยื่นกระดาษที่เธอเขียนเพียงชื่อของตัวเองกับรหัสนักศึกษาลงไปวางลงบนโต๊ะเขา
เจย์อาร์จ้องใบหน้าเธอพร้อมกับมองกระดาษที่ตั้งไว้บนโต๊ะเขา ก่อนจะส่งสีหน้าซังกะตายมาให้
"โห~ ทีฉันยังจำชื่อจริงเธอได้เลย 'นางสาวสายขิม จันทร์จิระ' ใช่ปะ ทำไมเธอจำชื่อกับนามสกุลฉันไม่ได้วะ โคตรน้อยใจเลยอะ"
ถึงเขาจะพูดไปแบบนั้นแต่ก็ยอมเขียนชื่อตัวเองลงไปในกระดาษโดยดี แต่เธอนี่สิได้แต่มองเขาอย่างนิ่งอึ้ง...
หมอนี่ทำไมรู้จักชื่อกับนามสกุลเธอเนี่ย ชื่อน่ะไม่เท่าไหร่เพราะชื่อเล่นกับชื่อจริงมันชื่อเดียวกัน แต่นามสกุลนี่สิ
เขารู้ได้ไงอ่า
"นายรู้จักนามสกุลฉันได้ไง" จำได้ว่างานกลุ่มอันก่อนเธอยังไม่ได้บอกนามสกุลเขาเลยนะ
แต่เขากลับตอบมา...
"ก็คนมันใส่ใจไงเลยรู้ แต่ตัวฉันนี่สิ เธอไม่ใส่ใจจะรู้จักบ้างเหรอ..."
ใบหน้าหล่อจ้องเธอด้วยสายตาแพรวพราว ริมฝีปากสีชมพูของเขายกยิ้มขึ้นอย่างเชื้อเชิญกัน ท่าทางของเขาอย่างกับเพลย์บอยอ่อยหญิง และผู้หญิงคนเดียวที่นั่งอยู่ในตอนนี้ก็มีแค่เธอ
อ่อยเหยื่อหรือไง...
"ยอมให้ฉันรู้จักด้วยเหรอ" ก็นึกว่าจะโปรยเสน่ห์เฉพาะคนสวยๆ เสียอีก
"ก็ยอมตั้งนานแล้วปะ แต่เธอไม่ค่อยจะสนใจฉันเลย"
ยอม? ยอมอะไรของเขาก็เห็นอยู่ว่าเอาแต่กวนประสาทเธออยู่ทุกวัน
"ยอมนี่ยังไง" สายขิมหรี่ตาเอ่ยถามเขาอย่างไม่เข้าใจนัก
"ยอมก็ยอมไง"
"ใจง่ายเหรอนายน่ะ เที่ยวยอมเขาไปทั่ว" สายขิมเอ่ยแซวเขายิ้มๆ หล่อๆ แบบเขานี่หม้อหญิงไปทั่ว
ขนาดเธอเขาก็ยังไม่เว้นเหรอ?
"ก็ใจง่ายกับคนที่อยากได้เท่านั้นแหละ" สายตาคู่คมยังจ้องลึกเข้ามาในดวงตาของเธอ ทั้งลุ่มลึก และบรรยายความรู้สึกหลากหลาย
"งั้นนายคงอยากได้ไปทั่ว..."
"จิ๊! เธอนี่มันทำตัวขัดบรรยากาศฉันตลอดเลย :("
เขาอุตส่าห์ทำให้บรรยากาศเป็นใจเผื่อเธอจะคล้อยตาม แต่คนตัวเล็กกลับทำตัวช็อตฟีลใส่เขาอยู่เรื่อย
"คิก! ก็แค่แหย่เล่น ก็เห็นนายชอบทำตัวฮอต"
"เอ้า! ก็ฉันมันคนฮอตไง" ไม่พูดเปล่าเขายังเอื้อมมือขึ้นเสยผมของตัวเอง ก่อนจะยักคิ้วหลิ่วตาให้เธออย่างออกรส
ฮอตไม่พอหมอนี่ยังขี้เก๊กมากอีกด้วย โคตรหมั่นไส้เลย
"อืมใช่ จะไม่ฮอตได้ไง ยมบาลส่งตัวมาขนาดนี้"
กึก!
ร่างกำยำชะงักไปกับคำพูดทีเล่นทีจริงของเธอ จากใบหน้าเปื้อนยิ้มเมื่อครู่แปรเปลี่ยนเป็นนิ่งขรึมจนคนตัวเล็กเผลอกัดปากตัวเองเบาๆ อย่างประหม่า เพราะคิดว่าเผลอพูดอะไรให้เขาไม่พอใจเข้าให้แล้ว
แต่เมื่อกี้มันเผลอจริงๆ นะ ไม่ได้ตั้งใจจะว่าเขาสักหน่อย ToT
หมับ!
"อ๊ะ! อื้อ~" คนตัวเล็กครางอื้ออึงในลำคอเมื่อจู่ๆ มือหนาของเขาก็เอื้อมเข้ามาบีบแก้มนิ่มของเธอเอาไว้จนปากยู่ไปหมด มือเล็กเลื่อนขึ้นมาจับข้อมือของเขาเอาไว้ให้ผละออกจากแก้มของเธอ แต่เขากลับยึดไว้แน่น "ปล่อยน้า"
ถึงแม้มันจะไม่ได้เจ็บอะไร แต่เธอก็กลัวอยู่ดีเพราะท่าทางที่ดูเจ้าเล่ห์ของเขามันทำใจของเธอกระตุกสั่น เหมือนกำลังโดนเสือขย้ำ
"ปากเธอนี่มัน..." เขาขมวดคิ้วมุ่นก่อนจะยึดใบหน้าจิ้มลิ้มให้ขยับเข้าไปใกล้ จนใบหน้าหล่อเหลาอยู่ห่างจากเธอเพียงลมหายใจรินรดกัน
"พูดแหย่เล่นเอง อย่าโกรธได้ไหม" สายขิมได้แต่พึมพำอู้อี้อยู่ในลำคอเพราะแก้มโดนมือหนาบีบอยู่จนปลายนิ้วเขาจมหายเข้าไปในแก้มนิ่มๆ ของคนตัวเล็ก สายตาคู่คมหลุบมองริมฝีปากของเธอเล็กน้อย
"ปากมันน่าโดนจูบฉิบหายเลย"
- ผู้เขียน
