หัวใจของญารินดาเป็นสีชมพูสดใส ในทุกวันจะมีกำลังใจจากภีมภพให้เธอตื่นเช้ามาเรียนเสมอ แม้จะเรียนและมีงานกลุ่มมากแต่ไหน แต่เพราะมีกำลังใจที่ดี เธอจึงผ่านในแต่ละวันได้อย่างง่ายดาย
ตั้งแต่กลับมาจากเกาะเสม็ดก็ครบหนึ่งเดือนแล้วที่เธอกับเขาไม่ได้เจอกัน วันนี้หลังเลิกเรียนก็เลยนัดให้เขามารับเพราะวันจันทร์อาจารย์งดการเรียน
“กอหญ้าหน้าซีดมาเป็นอะไรหรือเปล่า” น้ำใสเพื่อนสนิทที่นั่งเรียนมาด้วยกันตั้งแต่ปีหนึ่งถามขึ้น เมื่อเห็นว่าวันนี้เพื่อนของตนเองหน้าซีดกว่าทุกวันแถมใบหน้ายังชื้นไปด้วยเหงื่อเม็ดโตทั้งที่ห้องเรียนก็เปิดแอร์จนเย็นฉ่ำ
“เราปวดท้องประจำเดือนน่ะ ไม่มีอะไรหรอก”
“ไหวไหม กินยาหรือยังล่ะ”
“กินแล้วจ้ะ น้ำใส่ไม่ต้องห่วง”
“วันหยุดกลับบ้านหรืออยู่หอล่ะกอหญ้า”
“กลับบ้านจ้ะ น้ำใสกลับไหม”
“เราไม่กลับ พ่อกับแม่จะขึ้นมาหาน่ะ”
“ฝากสวัสดีพ่อกับแม่ด้วยนะ”
“ได้เลย นึกว่ากอหญ้าจะไม่กลับบ้านจะได้ไปก
