“แกดูออก” เพื่อนแพรมองหน้าเพื่อนรัก เพราะเธอไม่เคยบอกเรื่องนี้กับบุญรักษา ไม่คิดว่าเพื่อนจะดูออก
“นี่แพร แกอายุสามสิบแล้ว และคนรักกัน เรื่องของการแสดงความรักมันก็เรื่องปกติ แกจะกลัวอะไร นี่มันยุคไหนแล้ว”
“อืม...มันก็ใช่”
“ฉันว่าปัญหาของแกจริงๆ ไม่ใช่เรื่องนี้ บอกปัญหาจริงๆ ของแกออกมา ไม่อย่างนั้นฉันก็ช่วยไม่ได้”
บุญรักษาถึงกับต้องขู่เพื่อนรักของเธอ เพราะเพื่อนแพรถึงจะอายุสามสิบแล้ว แต่เรื่องของความรักนั้นยังถือว่าอ่อนต่อโลกมาก
“ฉันมั่นใจว่าภัทรรักฉันแค่ไหน แต่ฉันไม่มั่นใจตัวเองว่าฉันรักเขา หรือแค่เพราะฉันไม่เคยมีแฟน ก็เลยหลงใหลไปกับเขา และคิดว่านั่นคือความรัก”
“แพร แกฟังฉันนะ แกอย่าให้ความคิด สติปัญญาอยู่เหนือความรู้สึกและหัวใจ แกแค่ถามใจตัวเองว่าแกอยากอยู่กับเขาไหม อยากเจอเขาไหม คิดถึงเขาไหมเวลาไม่เจอ กินอะไรอร่อยก็อยากให้เขากินด้วย ไปเที่ยวที่ไหนก็อยากพาเขาไปด้วย ไม่อยากให้เขา
