เพื่อนแพรนั่งมองวิวเมืองหลวงจากเพนต์เฮาส์หรูของแฟนหนุ่ม ซึ่งเห็นกว้างไกลสุดลูกหูลูกตา ตอนนี้เป็นเวลาหกโมงเย็น แสงแดดถึงจะไม่แรงมากแต่ก็ยังถือว่าแรงจัดอยู่ เธอนั่งมองพระอาทิตย์ตกดินพร้อมกับคิดถึงคำพูดของน้องชาย
‘ภูไม่รู้หรอกว่าเขารักแพรแค่ไหน แพรน่าจะรู้ดีที่สุด ภูอยากให้แพรใช้ใจแพรตัดสิน ว่าแพรต้องการผู้ชายคนนี้ไหม แพรมีค่ามากกว่าจะให้คนอื่นมาตัดสินใจแทน เพราะนี่คือชีวิตแพร คือหัวใจแพร’
หลังจากแยกย้ายกับน้องชายที่กำลังจะเดินทางกลับบ้านที่จันทบุรี เพื่อนแพรก็มานั่งรอแฟนหนุ่มที่เพนต์เฮาส์ของเขา เธอมารอเขาตั้งแต่บ่ายสี่โมง ป่านนี้เขายังไม่กลับมาอีก แสงพระอาทิตย์ยามเย็นทำไมมันทำให้เธอรู้สึกเหงาได้ขนาดนี้ ทั้งเหงาทั้งง่วง
ท่านประธานหนุ่มเดินเข้ามาในเพนต์เฮาส์แล้วก็อดแปลกใจไม่ได้ เพราะประตูที่เชื่อมระหว่างห้องนั่งเล่นกับสระว่ายน้ำเปิดค้างไว้ หรือว่าแม่บ้านของเขาจะลืมปิดตอนมาทำความสะอาด เขาเ
