"ไอ้ปริ้นส์ มึงดูปากกู กูงานยุ่ง" คนงานยุ่งก็ยังจะเซ้าซี้อีก ไอ้เพื่อนคนนี้พูดดีด้วยไม่ได้เลยต้องให้ด่าตลอด
"คุณแพร คุณปลายก็ไปนะ" คนงานยุ่งชะงักทันที
"แพรไม่เห็นบอกกู" ภัทรคิ้วขมวด นี่เธอกะจะไปคนเดียวโดยไม่บอกเขาเหรอ
"คุณแพรคงคิดว่ามึงงานยุ่งมั้ง" ปริญบอกเพื่อนหน้าตาเฉย ไม่ได้ทุกข์ร้อนอะไร
"มึงพูดจริงเหรอวะปริ้นส์"
"เปล่า กูประชด ไอ้นี่กูชวนแล้วบอกว่างานยุ่ง งานยุ่ง พอบอกว่าเมียไปนี่รีบเลย"
ภัทรชะงักเมื่อได้ยินคำว่าเมีย ใช่สินะ ตอนนี้เขากับเพื่อนแพรเลื่อนสถานะกันแล้ว แบบนี้เขาจะปล่อยให้เพื่อนแพรไปคนเดียวได้อย่างไร
"เออ เดี๋ยวกูรีบเคลียร์งาน"
"มึงควรจะรีบไปเคลียร์งานมากกว่ามานั่งเฝ้ากู"
"กูไม่ได้มาเฝ้ามึง กูมารอแพร"
"ฮ่าๆ เพิ่งรู้ว่าคนอย่างประธานภัทรต้องมานั่งรอสาวด้วย ปกติสาวต้องไปนั่งรอท่านประธานมากกว่าไม่ใช่เหรอ" ถ้าไม่อยากลากขึ้นเตียง ท่านประธานก็จะไม่ค่อยสนใจใคร แล้วนานๆ คร
