“ ค่ะ ” วันวันยิ้มตอบ
“ เราทำงานที่นี้เป็นประจำเลยเหรอ ” คณินลองถามออกไปทั้งๆที่พอรู้มาจากโมเน่บ้างแล้ว
“ ค่ะ ทำทุกเสาร์อาทิตย์ ”
“ แล้วเลิกกี่โมงครับ ”
“ 2 ทุ่มค่ะ “
วันวันถามออกไป ถึงจะไม่เข้าใจว่า ชายหนุ่มถามทำไม แต่ก็ตอบไปตามมารยาท ถ้าเป็นคนอื่นเธอก็จะไม่ตอบ นี้เห็นว่าคนตรงหน้านี้ คือเพื่อนแฟนของโมเน่
” หืม อีกหลายชั่วโมงเลย “ คณินที่ดูเวลาก็เห็นว่าเพิ่งจะบ่ายสองโมง ถ้าจะชวนเธอไปกินข้าวก็คงไม่ได้
“ พี่คณินมีอะไรรึป่าวคะ “ วันวันถามเขาออกไป เพราะเขายืนมองหน้าเธออยู่แบบนั้น
” ป่าวครับ พี่แค่อยากชวนเราทานข้าว “ เขาพูดออกไปตามที่สมองสั่ง
‘เชี้ยเอ่ยหลุดความคิดออกไปได้ไงว่ะ ‘ คณินก้นด่าตัวเองในใจ แต่ไหนๆก็หลุดปากแล้วอยากรู้เหมือนกันเธอจะตอบเขาว่าอะไร
” ทานข้าว ?? “ วันวันทวนคำพูดเขาอีกครั้ง
” ครับ “ ไหนๆก็หลุดปากไปแล้ว ต้องไปให้สุด
” แต่หนูทำงานอยู่อะคะ วันนี้คงไม่สะดวก “
