ตั้งแต่เหตุการณ์ที่ชกต่อยกันในวันนั้น อารมณ์ของทิศเหนือก็เปลี่ยนไป ทุกอย่างที่อยู่ตรงหน้าดูขัดใจเขาไปเสียหมด จนตอนนี้ลูกน้องทุกคนถึงกับปาดเหงื่อรองรับอารมณ์ของผู้เป็นนายที่เข้มงวดกว่าปกติ
“พวกมึงทำงานกันได้แค่นี้เหรอวะ” เสียงเข้มของทิศเหนือเอ่ยตักเตือนลูกน้องคนสนิทของตัวเองที่ทำงานไม่ถูกใจของเขาเลยสักนิด
“นายครับ แต่พวกผมจัดการตามแบบโครงสร้างต่อเติมที่คุยกันไว้นะครับ”
“มึงเถียงกูเหรอไอ้ชิน!!” ใบหน้าติดหงุดหงิดของทิศเหนือ ปรายตามองชินพร้อมกับเสียงเข้มเตือนเป็นเชิงตำหนิ
“เปล่าครับ”
“ไปจัดการแบบโครงสร้างใหม่ แม่ง!! ถ้าต้องทุบก็ทุบให้หมด” น้ำเสียงเอ่ยสั่งงานลูกน้องของตัวเอง แววตาและใบหน้าเรียบเฉยแฝงไปด้วยความน่ากลัว จนลูกน้องต้องรีบเดินออกจากห้องทำงานของผู้เป็นนาย
“พี่ชิน นายเป็นอะไรพี่” ลูกน้องในผับหันหน้ามาถามชินที่กำลังยืนใช้มือพัดลมเข้าหน้าของตัวเองด้วยความร้อน ร้อนอกร้อนใจกับอารมณ
