“แสนดีเป็นไงบ้าง” เสียงแหลมของเกลและไอรินเปิดประตูเข้ามา ภายในห้องพักผู้ป่วยวีไอพีในช่วงสายของวัน
“ไม่ได้เป็นอะไรมาก”
“ทำไม ไม่โทรหาฉันสองคนให้มานอนเฝ้าแก นอนคนเดียวแบบนี้ได้ยังไง” เกลเอ่ยบอกกับแสนดีด้วยความเป็นห่วง โดยที่เธอไม่ทันสังเกตว่ายังมีบุคคลอื่นอยู่ในห้องด้วย
“ไอ้เกล พูดอะไร ช่วยดูด้านข้างแกหน่อย” ไอรินสะกิดแขนเกลเพื่อให้หันไปมองบุคคลที่นั่งเล่นมือถืออยู่บนโซฟาข้างเตียงคนป่วยท่าทางสุขุม
“สวัสดีค่ะทิศเหนือ” เกลและไอรินหันไปทักทายทิศเหนือด้วยใบหน้าเลิกลั่ก พวกเธอหันมามองหน้าหมอแสนดี เหมือนต้องการคำอธิบายจากเพื่อนรัก เพียงแค่หญิงสาวเห็นใบหน้าช็อกของเพื่อนรักทั้งสอง เธอหลุดขำมาออกทันที
“ยังไงไหนเล่า” เกลและไอรินโน้มใบหน้าเข้าไปกระซิบหมอแสนดีที่นั่งอยู่บนเตียงคนป่วยให้ได้ยินเพียงแค่สามคน
“เรื่องมันยาว ไว้จะเล่าให้ฟัง”
“ฉันว่าแสนดีมีคนดูแลแล้ว เรากลับกันเถอะ” เพียงแค่เห็นเพื่อน
