ตอนที่ 15
แสงจันทร์นวลที่สาดส่องลอดผ่านผ้าม่านบางเบาเพียงเล็กน้อยผสมกับโคมไฟบนหัวโต๊ะ แต่ก็เพียงพอที่จะให้ทั้งสองได้สบตากัน รอยยิ้มบางๆ แต่งแต้มบนใบหน้าของคนทั้งคู่ รอยยิ้มที่สื่อถึงความรู้สึกที่ลึกซึ้งเกินกว่าคำพูดใดๆ จะเอื้อนเอ่ย
“คืนนี้...เป็นคืนที่พิเศษมาก ๆ สำหรับพิมพ์เลยค่ะ” พิมพ์มาดาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ยังคงมีความเขินอายเจืออยู่เล็กน้อย แก้มของเธอแดงระเรื่อเล็กน้อยราวกับกลีบกุหลาบแรกแย้ม ดวงตาคู่สวยเป็นประกายอบอุ่นและอ่อนหวานเมื่อมองไปยังคนที่ทำให้หัวใจของเธอหวั่นไหว ดวงตาคมของเขาจับจ้องอยู่ที่ใบหน้าสวยหวานของเธออย่างอ่อนโยน ก่อนจะเอ่ยขึ้น
“สำหรับผมก็เหมือนกันครับ...มันเป็นคืนที่พิเศษสุดเลย” เขายื่นมือไปจับมือเรียวเล็กของเธอไว้แน่น สัมผัสอบอุ่นนั้นราวกับเป็นการเชื่อมโยงหัวใจของพวกเขาให้ใกล้ชิดกันยิ่งขึ้น
“ขอบคุณนะครับ...ที่คุณไว้ใจผม” ธาวินกระซิบด้วยน้ำเสียงที่นุ่มละมุน ราวก
