ตอนที่ 17
แสงแรกของเช้าวันใหม่สาดส่องกระทบเปลือกตาราวกับต้องการจะปลุกให้ใครบางคนตื่น พิมพ์มาดาลืมตาอย่างขึ้นช้าๆ ภายใต้อ้อมกอดที่แสนอบอุ่นของธาวิน ความรู้สึกปลอดภัยและสุขสงบ ค่อยๆ แผ่ซ่านไปทั่วหัวใจ ราวกับเธอได้พบที่พิงพักอันใหม่ที่แสนอบอุ่น
หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าหล่อเหลาที่ยังหลับใหลอยู่ข้างๆ ก่อนที่รอยยิ้มบางๆ จะผุดขึ้นอย่างมีความสุขบนริมฝีปากอิ่มของเธอ ค่ำคืนที่ผ่านมา...มันทำให้ความรู้สึกระหว่างทั้งคู่ลึกซึ้งและแนบแน่นยิ่งขึ้น
ไม่นานนักโทรศัพท์ของพิมพ์มาดาที่วางเอาไว้บนหัวนอนก็สั่นขึ้นเบาๆ หญิงสาวค่อยๆ ผละออกจากอ้อมกอดของเขาอย่างแผ่วเบาที่สุด กลัวจะรบกวนการพักผ่อนของชายหนุ่ม ก่อนจะรีบเดินออกมารับโทรศัพท์นอกห้อง
“ฮัลโหลค่ะแม่...” เสียงหวานเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ยังเจือความงัวเงียเล็กน้อย พลางเดินคุยโทรศัพท์ช้าๆ ราวกับยังไม่ตื่นดีนัก
“แม่ว่าไงนะคะ?” น้ำเสียงของพิมพ์มาดาเริ่มเปลี่ยนเ
