“ส่วนเรื่องการค้าเราก็แก้ปัญหาได้แล้ว ต่อไปกัวลาและชนเผ่าทางเหนือจะหมดความสำคัญด้านการค้าลงเรื่อยๆ เพราะเราจะใช้เรือในการค้าขายแทน ต่อไปเมืองหลวงจะมีท่าเทียบเรือให้สินค้า แต่ละรัฐที่เป็นบ้านใกล้เรือนเคียงสามารถมาค้าขายกับเราอย่างเสรี เป็นตลาดการค้าแห่งใหม่ที่ข้าจะสร้างให้ยิ่งใหญ่กว่าเดิมในอีกหลายปีข้างหน้า”
“ท่านอาและกัวลาก็จะหมดอำนาจลงเมื่อหมดเงินอุดหนุนและการผูกขาดสินค้า” มาราตีเข้าใจว่าชายหนุ่มต้องการเช่นนั้น เพราะการที่จะยกทหารไปทำสงครามมันเป็นเรื่องไม่ฉลาด ที่สำคัญทำให้บ้านเมืองระส่ำระสาย อดอยาก สินค้าก็จะมีราคาแพงขึ้น ผู้คนล้มตาย
“แล้วหลังจากนั้นท่านจะจัดการท่านอาเช่นไร” หญิงสาวถามด้วยใจระทึก ความโกรธแค้นที่มีต่อผู้เป็นอาถูกแทนที่ด้วยการเลี้ยงดูเป็นอย่างดีทำให้เธอรำลึกถึงทุกคราไป
“เมื่อแก้ปัญหาเรื่องสินค้าเสร็จสิ้น ต่อไปก็เรื่องพวกกลุ่มโจรก่อการร้าย เจ้าอย่าห่วงไปเลย ข้ามีแผนเอาไว
