“หรือท่านพ่อคิดว่าฮาฟิซจะพายูดาหนีไป” โมฮัมหมัดพูดขึ้นมาในที่สุด เขาอดทนที่จะให้บิดาเผยความคิดไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว
ฮาฟิซที่แอบฟังอย่างไม่ได้ตั้งใจถึงกับสะดุ้งสุดตัว
“ทำไมเจ้าถึงคิดเช่นนั้นล่ะ” เป็นอีกครั้งที่อับดุลอาซิถามลูกชาย
“ตั้งแต่ยูดาหายไป ข้านึกย้อนกลับไปกลับมา ยูดาไม่สนิทกับใครเท่าฮาฟิซและมาราตี หากจะพาหนีก็เป็นเรื่องง่าย ที่สำคัญไม่มีการต่อสู้ฆ่าฟันตอนน้องหายไป แสดงว่าคนภายในต้องพาตัวนางออกไป”
“หากเจ้าฮาฟิซทำเช่นนั้นจริงๆ พ่อคงไม่เอาไว้ เหมือนอย่างกับพ่อมัน” คำพูดของบิดาทำให้โมฮัมหมัดชะงักมือที่จะยกน้ำชาขึ้นดื่ม ในที่สุดบิดาก็เผยความคิดออกมาให้เขารู้
คำพูดโหดเหี้ยมที่เปล่งออกมาจากริมฝีปากหัวหน้าเผ่า คำว่า “เหมือนอย่างกับพ่อของมัน” กระแทกใจฮาฟิซอย่างจัง เขาตัวแข็งทื่อแทบกระดิกไปไหนไม่ได้ ฟังสองพ่อลูกคุยกันต่อไปอย่างใจจดจ่อ
ลางสังหรณ์บอกว่าสิ่งที่จะได้ยินต่อไปไม่ใช่เรื่องดีสำหร
