“อย่า อย่าทำแบบนี้กับผม” ลูส ครางกระซิบบอกอย่างเว้าวอนเมื่ออนาสตาเซียต่อต้านและหลบเลี่ยงเขา เมื่อเธอเรียกสติของตัวเองกลับมาได้แล้ว
“ลูส ฉัน ฉัน...” ลูสรู้ตัวดีว่าไม่อาจทนฟังคำปฎิเสธจากเธอได้ เขาปิดมันอีกครั้งปิดกั้นเสียงที่ไม่ตรงกับหัวใจของเธอ เขาดื่มด่ำกับความหวานนั้น เขาเลื่อนลิ้นล้วงล้ำเข้าสู่ความหวานของเธออีกครั้ง ดึงเธอกลับมาสนใจแค่เขา เขาที่กำลังจูบเธอ และกำลังจะร่วมรักกับเธอ หล่อหลอมเขาและเธอเป็นคนคนเดียวกัน ใช่! เขาปล่อยเธอไปไม่ได้แล้ว พรุ่งนี้เขาอาจจะไม่มีชีวิตได้หายใจต่อไปแล้วก็ได้ ถ้าต้องตายก็ขอเห็นแก่ตัวกับเธอคนนี้ ที่เขายินดีจะตายเพราะเธอ
“ได้โปรด แค่เราสองคน ผมขอช่วงเวลาที่มีแค่เรา แค่คืนนี้เท่านั้น พรุ่งนี้!....” ลูส หยุดคำพูดเมื่ออนาสตาเซียยกมือขึ้นมาสัมผัสริมฝีปากเขาไว้ อนาสตาเซียพยักหน้ารับคำขอนั้น และนั้นทำให้ลูสยิ้มออกมา เขาจับมือเธอเดิน เดินอย่างช้าๆกลับไปยังห้องนอน
