“ฉันคิดไม่ออกเลยว่ายายโทรโข่ง...เจ้านายแกจะรู้สึกอย่างไร?” โนอาห์พูดกับเจ้าบีเกิ้ล ที่มันทำหน้าอย่างกับว่ามันเข้าใจเขา
“เอาไงต่อดีครับ” โทเบอร์ถาม โนอาห์ยิ้มออกมา
“ปล่อยไป ฉันก็อยากรู้ว่าพลังของเมแกน ลูเธอร์ จะมากแค่ไหน” โทเบอร์เลิกคิ้วอย่างแปลกใจ โนอาห์เดินออกจากตรงนั้นพร้อมกับเจ้าบีเกิ้ลที่ยังอยู่ในอ้อมแขนเขา “ออ!...ถ้าเธอหมดพลังเมื่อไหร่? มาตามฉันด้วยนะ”
“ไอ้พวกเลว...ไปมุดหัวอยู่ที่ไหน...ออกมาสิโว้ย!!!” เมแกนฉุนจัด เพราะไม่คิดว่าจะมีใครกล้าทำแบบนี้กับเธอ เชื่อเถอะ! อารมณ์เธอตอนนี้อยากจะชำแหละไอ้ตัวหัวหน้าออกมาเป็นชิ้นเล็กๆ “.............” เมแกนหยุด ทุกอย่าง เธอนั่งนิ่งๆเวลาผ่านไปไม่นานมาก เสียงประตูข้างนอกเรียกความสนใจของเธอได้ทันที
“ผลั๊ก”
“เมแกน ลูเธอร์” โนอาห์ เอ่ยออกมาด้วยเสียงที่ราบเรียบ และมอบรอยยิ้มทรงเสน่ห์ให้กับเมแกน ที่เธอจ้องมองเขา คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันเหมือนเธอก
