“ไอ้คนเฮงซวย...ไอ้คนบ้า...ฉันรักคุณเป็นบ้าเลย...ลูส ลูเธอร์ ทำไมไม่ไปให้พ้นๆจากตัวและหัวใจฉันเสียที ฮู้ววววว...” อดัมยิ้มออกมา ในที่สุดบุตรสาวแสนรักก็ระบายออกมาเสียที ระบายออกมาบ้างก็ดี
“พี่สาวผม” โนอาห์ที่เดินทางมาพร้อมกันกับอนาสตาเซีย อดยิ้มออกมาไม่ได้ ยามที่เดินมายืนข้างๆพ่อ ที่ยังตั้งหลักอยู่เป็นเพื่อนแก้วตาอยู่ หลังจากสั่งให้น้ำฟ้ากลับเข้าบ้านไป
“แล้วทางโน้นเป็นไงบ้าง?”
“ยังอยู่นิวยอร์ก ไม่ต่างกับซากศพเดินได้ครับ ถ้าไม่ทำงาน ก็เอาแต่ดื่ม พร่ำเพ้อหาแต่นางฟ้าของเรา...”
“แล้วผู้หญิงคนนั้นละ?”
“ผมว่าตอนนี้เธอเริ่มรู้ตัวบ้างแล้วครับ ว่าให้พยายามและทำอะไรมากมายเพียงใด ลูส ก็ไม่ต้องการใคร นอกจากแอนนี่”
“สามเดือนแล้วนะ...ลูส ลูเธอร์ ถ้ายังไม่รีบจัดการปัญหาตรงนั้น เขาอาจจะสูญเสียแอนนี่ไปตลอดกาล...” โนอาห์ถอนหายใจ แต่เข้าใจสถานการณ์ของลูส ลูสที่รู้สึกผิด ลูสที่ต้องรับผิดชอบ ใครเจอแบบลูสก
