เชือกฟางกอดรัดลูสไว้แน่น ซุกใบหน้าที่ไหล่แข็งแรงและหลับตาตามคำบอกของลูส อนาสตาเซียจุมพิตแผ่วเบาที่ศีรษะของเชือกฟางและกระซิบอย่างแผ่วเบา “ไอเดนรอให้เชือกฟางเอานมไปให้ดื่มก่อนนอนอยู่จ๊ะ”
ปัง ปัง ปัง เสียงการปะทะดังกึกก้องให้เชือกฟางได้ยินไม่หยุด ใกล้บ้าง ไกลบ้าง แต่เธอก็ไม่ลืมตาขึ้นมาตามคำบอกของคนที่เธอเกาะหลังเขาอยู่ ในหัวเธอพยายามคิดถึงแต่ไอเดน เรื่องราวระหว่างเขากับเธอ ปิดกั้นเสียงเหล่านั้น ที่เธอรู้ว่ายังไงเธอจะได้กลับไปหาไอเดนแน่นอน
ทางด้านไอเดนที่สัญญาณภาพเหตุการณ์ดีเลย์กว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริง ภาพระเบิดทำให้ใบหน้านั้นซีดอย่างทันตา หัวใจเขาแทบหยุดเต้น
โนอาห์เห็นแบบนั้นเช่นกัน มือใหญ่คว้าร่างน้องชายเข้ามาสวมกอดไว้แน่น ไอเดนให้เข้าใจพื้นฐานครอบครัวมากเพียงใด แต่บางเรื่องก็หนักเกินกว่าเด็กอายุสิบหกจะตั้งรับมันได้ดีเยี่ยม
“อย่าพึ่งคิดอะไรไปมากกว่าที่เห็น...ทุกคนอยู่ที่นั้น” โนอาห์
