“คุณใช้นามสกุลของลูสเหรอเนี่ย?” เอ็ดเวิร์ด เอ่ยกับน้ำใส
“ก็ใช่ไง...ทำไม คุณไม่รู้หรอกเหรอ”
“ยายบ้า! รู้แล้วจะถามอย่างงั้นเหรอ”
“ทำไมต้องดุด้วย...แล้วมันยังไง ฉันใช้นามสกุลของลูส มันเสียหายอย่างไร?”
“ไม่เสียหายอะไรหรอก...แค่หาทางออกได้แล้วก็เท่านั้น”
“ทางออก ทางออกอะไร?”
“หกเดือนแล้ว ที่เราอยู่ด้วยกัน มันนานมากพอแล้ว น้ำใส คุณแน่ใจและมั่นใจในตัวผมพอที่จะเดินไปด้วยกันมั้ย แบบครอบครัวเดียวกัน”
! น้ำใส ตกใจ ตกใจมาก ไม่คิดว่าชีวิตนี้ จะมีผู้ชายที่ต้องแข็งแรงและกล้าหาญ มากพอที่จะขอเธอเป็นคู่ชีวิต
“เป็นอะไรไป?” เอ็ดเวิร์ดถาม
“ถ้าตอบตกลงแล้ว ขอบอกเลยว่า ฉันฆ่าคุณแน่ ถ้าคุณเปลี่ยนใจ” เอ็ดเวิร์ดอมยิ้ม
“ยายบ้า ทำยังกับว่าผมเป็นรถด่วนขบวนสุดท้ายอย่างงั้นแหละ อยู่กันมา ทดลองอยู่กันมาหกเดือนแล้วนะ”
“ก็ช่วงเวลานั้น ไม่ได้คิด และคาดหวังอะไรเลย”
“เป็นผู้หญิงไทยประเภทไหน ที่ยอมให้ผู้ชายกินฟรีๆ
