โนอาห์และเมแกนเดินกลับเข้ามาในบ้าน ที่ห้องนั่งเล่นอนาสตาเซีย กำลังยื่นยาให้กับลูส
“กินกันไว้ก่อน ถึงแม้จะแค่ถากๆ แต่แผลก็ไม่เล็กเลย เป็นไงล่ะ พ่อฉันแม่นมั้ยละ?” อนาสตาเซียพูดกับลูส
“สมกับที่เลื่องลือ” เมแกนยืนฟังคนทั้งสองคุยกัน และอดไม่ได้ที่จะหันมาหาโนอาห์
“พ่อนายฝีมือดีจริงๆใช่มั้ย?”
“ก็ที่เห็นอยู่ เธอคิดว่าไง?” เมแกนกลืนน้ำลายลงคอ ถึงเธอไม่อยู่ในเหตุการณ์ แต่เหลือเชื่อจริงๆ “ถ้าลูส ไม่เอาตัวปกป้องอนาสตาเซียไว้ ป่านนี้เขาคงเป็นศพไปแล้ว พ่อฉันคำนวณไว้ทุกอย่างแล้ว จังหวะ ช่องทางการหลบหลีก และกระแสตอบกลับจากท่าทีของลูส ถ้าลูสผิดหรือพลาดเพียงนิดเดียว จากต้นแขนจะเป็นหัวใจของเขาที่ลูกตะกั่วจะไปพำนักอยู่” โนอาห์ยิ้มมุมปาก เพราะที่เขาพูดไม่เกินจากความจริงเลยสักนิด เพราะถ้าลูสพลาดคนที่ต้องจบคือลูส ไม่ใช่อนาสตาเซีย “...เมแกน ฉันต้องเดินทางไปมอสโคว์ในคืนพรุ่งนี้”
“อะไร? นายพูดอะไร?” โนอาห์คว
