เริ่มงานกับท่านประธาน
1140 คำ
ตอนที่ 7
เริ่มงานกับท่านประธาน
ความเจ็บที่เหมือนโดนเสาเข็มอันใหญ่ตอกลงในเนินเนื้อส่วนล่างของขวัญข้าวนั้น ทำให้เธอกัดบ่าของประธานโจ แน่นจนเป็นรอยจ้ำแดง แต่เหมือนเขาไม่ได้ใส่ใจในตรงนั้น เพราะมวลเนื้อส่วนล่างที่รัดแน่นในตอนนี้ทำให้เขาปวดหนึบจนต้องขยับสะโพกเข้าออก เมื่อเจ้าลูกแมวน้อยจะทำหน้าเหยเกก็ตาม
“ดีขึ้นมั้ย เด็กดี”
เขากระซิบถามเบาๆ ร่างที่สั่นเทาด้วยความเจ็บปวดปนเสียวซ่านนี้ นอกจากตอดรัดแน่นและหอมหวาน เธอยังเป็นสาวบริสุทธิ์อีกด้วย
อาหารโอชะที่ นอกจากอร่อยยังสดใหม่อีกด้วย
“อะ อ่าส์”
ขวัญข้าวครวญครางเมื่อความเสียวซ่านเข้ามาแทนที่ เสียงร้องของเธอสลับกับเสียงสะโพกของเขาที่ขยับเข้าออก
แรงกระแทกของเขา หนักหน่วง รุกเร้า และรุนแรง
.
.
.
“ว่าไงครับ? ...ทำให้พี่หายปวดหัวซิครับ”
เสียงปีศาจร้ายบอกอีกครั้ง เรียกสติขวัญข้าวให้กลับมา หลังจากคิดถึงเหตุการณ์นั้นเมื่อสามเดือนก่อน
เหตุการณ์ที่ทำให้เธอได้เข้ามาทำงานที่นี่
“อะ..คะ คุณโจ”
บ้าบออะไรกันเนี่ย ทำไมเธอต้องเฝ้าคิดถึงแต่เหตุการณ์ในคืนนั้น ในเมื่อหลังจากวันนั้นเช้าวันต่อมา เมื่อเธอได้เข้ามาติดต่อคุณจิณเพื่อเซ็นสัญญาการทำงาน ก็ทำให้เธอได้เริ่มงานในเวลาต่อมาในตำแหน่ง ฝ่ายการตลาด
และหลังจากนั้น เธอก็คอยหลบเลี่ยงเขามาตลอด
นอกจากความละอายใจในความบ้าบิ่นของตัวเองแล้ว
ขวัญข้าวก็รู้สึกเขินอายในเงื่อนใขของการได้เข้ามาทำงานที่นี่ แม้หลังจากนั้นบิดาก็ไม่ได้เซ้าซี้เรื่องการทำงานของเธอแต่อย่างใด เมื่อรู้ว่าเธอทำงานที่ JWP
“ช่วงนี้ ผมปวดไมเกรนบ่อยมาก”
ตาคู่สีนิลของโจนาธาน ผลุบมองต่ำเมื่อเห็นกริยาที่ลุกลี้ลุกลนของคนตรงข้าม “สองเดือนกว่าแล้ว ที่ยังเรื้อรังอยู่”
“ค่ะ”
ขวัญช้าวลอบกินน้ำลายลงคออย่างลำบาก ทรุดกายลงนั่งที่พื้น ระหว่างขาของประธานโจที่มีท่อนเอ็นลำใหญ่แข็งชูชันดันกางเกงสเล็กเนื้อดี
“ปลดเข็มขัด แล้วรูดซิบออกซิครับ คนดี”
คำพูดที่แสนอ่อนโยนของเขา แต่ขวัญข้าวรู้สึกว่ามันคือเสียงของปีศาจร้าย ที่ใช้เวทย์มนต์กล่อมใจของเธอให้ผูกติดและวนเวียนอยู่กับเขา แทบจะตลอดเวลา
แทบทุกนาที ที่เธอจะคิดถึงแต่เรื่องนั้นของเขา
โจนาธานคำรามต่ำในลำคอ
เมื่อมองมือเรียวขาวค่อยๆปลดตะขอกางเกงและเข็มขัดเขาออก ก่อนที่จะค่อยรูดซิบเขาลงอย่างช้าๆ เผยอให้เห็นบ็อกเซอร์สีเทาอ่อนที่แก่นกายของแข็งโด่จนปวดหนึบไปหมด
ปวดมาตลอด ตั้งแต่คืนนั้น
“รูดบ็อกเซอร์ลง แล้วจับมันขึ้นมาซิครับ”
เขาสั่งเสียงอ่อนโยน ขวัญข้าวเองตระหนกเล็กน้อยแม้เธอจะเคยเห็นและสัมผัสเจ้ามังกรลำใหญ่นี้มาแล้วก็ตาม ในเวลานี้ที่ห้องทำงานของประธานโจ
ตู้ดๆๆๆ
เสียงโทรศัพท์ของโจนาธานดังขึ้น ทำให้ชายหนุ่มหรี่ตามองอย่างหัวเสีย คล้ายถูกขัดจังหวะ
“ว่าไง”
เสียงแข็งเครียดของเขา แสดงความไม่พอใจอย่างยิ่ง
“นายครับ โกดังที่จีนของเรามีปัญหานิดหน่อยครับ”
“ยังไง”
ประธานโจ หมุนตัวให้เก้าอี้หันไปทางริมกระจก ปล่อยให้ร่างของขวัญข้าวที่นั่งอยู่กับพื้นต้องลุกขึ้นไปนั่งห่างๆ เมื่อสัมผัสถึงความตึงเครียดจากน้ำเสียงนั้นได้
“พวกมันกล้าขนาดนั้นเลยเหรอ”
ขวัญข้าวได้ยินเสียงเขาพูดกลับปลายสายเบาๆ แต่แฝงด้วยความดุดัน จนเธอสัมผัสได้
“เดี๋ยวฉันบินไปคืนนี้”
โจนาธานปิดวางสาย ถอนหายใจยาวเพียงเล็กน้อย ก่อนหันมาสบตาเจ้าลูกน้อยในห้อง ที่ลุกไปนั่งบนเก้าอี้ที่อยู่ห่างออกไปยังมุมห้อง
“เสียดายจัง พอดีพี่มีธุระด่วนนิดหน่อย ต้องไปจีนคืนนี้”
เขาเอ่ยเสียงราบเรียบ มือเอื้อมรูดซิบกางเกงและใส่เข็มขัดให้เรียบร้อย ก่อนลุกขึ้นโน้มหน้าลงจุมพิตหน้าผากโหนกเนียนของขวัญข้าว
“ตั้งใจทำงานนะครับ เด็กดี ..กลับบ้านได้แล้ว”
เสียงกระซิบแผ่วเบาก่อนที่หูของขวัญข้าวจะโดนขบเม้มเบาๆ แล้วร่างสูงโปร่งนั้นก็เดินออกจากห้องไป
นี่คือ ปีศาจลามก ชัดๆ
.
.
.
“ขวัญเก่งอะ สมัครฝ่ายการตลาดครั้งเดียวสัมภาษณ์ผ่านเลย ของเรานะฝากเมล์ไว้ปีสัมภาษณ์ตั้งห้าครั้งกว่าจะผ่านได้แต่ละด่าน”
สายรุ้งเพื่อนในแผนกเอ่ยขึ้น ในมื้อเที่ยงที่โรงอาหารด้านล่าง ขณะกำลังกินข้าว
“นั่นนะดิ ของผมนะ เจอด่านหินสุดก็คุณจิณนี่แหละ ให้ทำ งานเสนอตั้งหลายรอบ ตอนแรกถอดใจแล้วว่าไม่ได้แน่นอน”
ติณณ์ เพื่อนในแผนกเอ่ยสมทบ เมื่อยกจานข้าวราดแกงแบบง่ายๆ มาวางตรงหน้า
“คือจริงๆเรา ก็ไม่คิดว่าจะได้เหมือนกัน”
ขวัญข้าวเอ่ยเสียงอ่อย จากการเข้ามาทำงานได้ไม่กี่วัน ทำให้เธอรู้ว่ามีอะไรที่จะต้องเรียนรู้อีกเยอะ เพราะเพื่อนร่วมงานทุกคนรอบกายล้วนแต่มีฝืมืออย่างหาตัวจับยาก
สมแล้ว ที่เป็นทีมการตลาดของ JWP
“พอขวัญเข้ามาทำแบบปุปปั๊ปนะ ตอนแรกเราคิดว่าเป็นเด็กเส้นด้วย”
คำบอกของสายรุ้ง ทำเอาขวัญข้าวแทบจะสำลักข้าว
“โอ้ยไม่หรอก การตลาดที่นี่ไม่มีเด็กเส้นหรอกรุ้ง”
ติณณ์แย้ง ด้วยเขาเองรู้จักที่นี่ดี แม้จะพอทราบว่า พี่ชายของขวัญข้าวเป็นที่ปรึกษาของ JWP ก็ตาม
“นั่นซินะ จริงๆ ขวัญก็ออกแบบงานสวยใช้ได้อยู่นะ”
สายรุ้งพูดเองเออเอง และสรุปเอง ขวัญข้าวได้แต่ยิ้มหน้าแหยๆ ใจอยากจะสารภาพกับเพื่อนๆ ที่คุยกันถูกคอนี้เหลือเกิน ว่าเธอเองเป็นคนไม่ได้เรื่องแค่ไหน
แต่ไม่ได้ เรื่องนี้เธอจะบอกใครไม่ได้แม้แต่พี่ชายของเธอ
ทุกอย่างจะต้องเป็นความลับ ของเธอกับปีศาจลามกเท่านั้น จะไม่มีทางที่ใครจะล่วงรู้เรื่องนี้ได้เด็ดขาด
“รีบกินกันเถอะ ต้องไปปั่นแอดต่อ เดี๋ยวไม่ทันงานใหญ่ที่จะเปิดตัวแบรนด์ใหม่ไม่กี่วันนี้”
ติณณ์บอกเพื่อนร่วมโต๊ะที่เอาแต่เม้าท์มอยไม่หยุด
“แล้วคุณโจ จะกลับมาทันมั้ยเนี่ยเห็นว่าไปต่างประเทศ”
“นั่นนะซิ”
เพื่อนร่วมแผนกคุยกัน ใจขวัญข้าวแม้จะรู้สึกโล่งใจที่ไม่ต้องมี ปีศาจลามกอยู่ที่ทำงาน แต่ตอนนี้เธอกลับกังวลงานใหญ่ของทีมที่จะจัดในไม่กี่วันข้างหน้านี้แทน
****************************
- ผู้เขียน
