ตอนที่ 26
ความสบายใจของท่านประธาน
ขวัญข้าว ใช้เวลาไม่ถึงยี่สิบนาที ก็มาถึงเพนท์เฮ้าส์ของเขา และรีบเปิดเข้าไปอย่างร้อนรนพบ โจนาธาน นั่งอยู่บนโซฟากลางห้องนั่งเล่นลำตัวท่อนบนเปลือยเปล่า สายตาวาววับนั้นมองมาสบตาที่เต็มไปด้วยหยาดน้ำตาของเธอ ก่อนขมวดคิ้วอย่างสงสัย
“ร้องให้ทำไมครับ ใครทำอะไร”
หน้าหล่อเหลาเอียงคอถาม ขวัญข้าวสังเกตว่าเขามีแผลตามแขนและใบหน้าเล็กน้อย และด้านหลังเหมือนมีผ้าพันแผลติดไว้หลายจุด
“ฮือๆ คุณโจ เจ็บมากมั้ยขวัญเป็นห่วงแทบแย่”
ขวัญข้าว ทรุดนั่งลงข้างๆ หยาดน้ำตาไหลหยดแหมะเป็นทาง มือนิ่มไล่ตามรอยแผลกลางหลังของเขาเบาๆ โจนาธานมองกริยานั้นอย่างแปลกใจ
เจ้าลูกแมวน้อยกำลังร้องให้ เพราะห่วงเขาเหรอนี่
“ทำไมกลับบ้านค่ำจังครับ ไปไหนมา”
เขาถามเบาๆ มือจับคางเรียวสวยนั้นไว้ก่อนจูบพรมซับน้ำตาที่กำลังไหลรินอาบแก้ม
“ขวัญอยู่ที่ทำงานค่ะ ยังไม่อยากกลับบ้าน ขวัญห่วงคุณโจ” ขวัญข้าวตอบสะอึ
