ณ จวนสกุลมู่
มู่เหลียนกับเหรินอี้หานควบม้ากลับมายังจวนสกุลมู่ หลังจากเสพสวาทกันอย่างถึงพริกถึงขิงเป็นเวลาสองชั่วยาม ร่องรักยังฉ่ำน้ำกามจนเปียกชุ่ม ส่วนบุรุษหนุ่มเป็นผู้ควบม้าให้นางนั่งด้านหน้า ควบผ่านตลาดร้านค้ามาจากริมทะเล ผู้คนเห็นกันทั่วบ้านทั่วเมือง ต่างชะเง้อคอมองคุณหนูจวนสกุลมู่ควบม้าอย่างแนบชิดมากับบุรุษปริศนา ข่าวลือกระฉ่อนไปว่าคุณหนูสกุลมู่เสียหายผิดจารีตกับชายแปลกหน้า
เขาเป็นใครมาจากไหนไม่มีใครรู้ รู้แต่เพียงหล่อเหล่าสง่างามราวเทพเซียน
มีเพียงสตรีไม่กี่นางยืนซื้อของกลางตลาด พวกนางจำเหรินอี้หานได้อย่างแม่นยำ นั่นมันบุรุษชายโลมค่าตัวแพงที่สุดแห่งหอไผ่เขียว พวกนางเคยขายไร่ขายนาไปซื้อชั่วยามนั่งให้เขาบำเรอ แหกขาให้เหรินอี้หานกระเด้าอย่างเมามัน หลังจากนั้นก็ออกจากหอไผ่เขียวอย่างหมดเนื้อหมดตัว
สตรีหลายนางซุบซิบกันถึงเรื่องอดีตบุรุษชายโลมตกถังข้าวสารคหบดีตระกูลมู่
เหรินอี้หานได้ร
