ยามเฉิน เพลานี้เป็นฤกษ์ในการเดินทางออกจากแคว้นอวี้ ต้าหวางแคว้นหยางและหวางโฮ่วรวมไปถึงเกอเกอและตี๋ติของนางออกมาส่งนางที่หน้าประตูเมือง ส่วนข้าวของที่จำเป็นนำขึ้นเกวียนไปก่อน ส่วนที่เหลือจะตามไปที่หลังเพื่อให้นางได้ใช้สอย เยว่ชิงก้าวเรียวเท้าขึ้นไปบนรถม้า แล้วหันมามองพระราชวังแคว้นอวี้อีกครั้ง ทำให้น้ำตานองหน้าด้วยความอาลัย นางคิดว่าครั้งนี้คงเป็นครั้งสุดท้ายแล้วที่จะได้เห็นพระราชวังแคว้นอวี้ เพราะนางต้องตามทัพแคว้นหยางไปอยู่เมืองฉางฉิน เมืองหลวงของแคว้นหยาง (ยามเฉิน คือเวลา 07.00 - 08.59)
กองทัพแคว้นหยางส่วนหนึ่งล่วงหน้าไปแล้ว ส่วนที่เหลือห้าสิบคนยังคงคุ้มกันฮัวมู่ฉีและเยว่ชิง ยังมีกองทัพแคว้นอวี้ที่ตามมาส่งถึงชายแดนระหว่างแคว้นหยางและแคว้นอวี้
“กงจู่ ท่านก็ลงมาจากรถม้าเถิด ทหารได้เตรียมกระโจมให้ท่านได้พักผ่อนแล้ว” ฮัวมู่ฉีเอ่ยบอกนาง ขณะที่นางนั่งอยู่บนรถม้ากับม่านถัวและกานเม่าอยู่ด้วยกั
