“โอ้ว...อ๊ะ...อ๊ะ...อร๊าย...อาเจิ้น...อร๊าย...!!!”
หญิงสาวที่นั่งข้างฮัวมู่ฉีร้องครางกระเส่าด้วยความหวาดเสียว นางนั่งคร่อมบนขาแกร่งของไป๋เจิ้นด้วยสภาพเปลือยเปล่าเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อทั้งที่อากาศหนาวเย็นหิมะตก เยว่ชิงและไป๋เจิ้นเสพสมกันมาถึงสองน้ำ มือเรียวและเรียวขาที่พาดคุกเข่าจิกเกร็งด้วยความหวาดเสียว บนรถม้าขนาดใหญ่มีม้าขับเคลื่อนซึ่งเป็นรถม้าของฮัวมู่ฉี เพื่อเดินทางกลับมายังจวน
“อ่า...เยว่ชิง...เจ้างดงามยิ่งนัก ข้าหลงรักจนไม่อยากให้ใครมาแทนที่เจ้า ข้ารักเจ้านะเยว่ชิง” ไป๋เจิ้นเอ่ยบอกนางด้วยน้ำเสียงคงที่คงวา ขณะที่เยว่ชิงร้องครางกระเส่าเสียวแทบขาดใจ มือหนาของเขาจับสะโพกบาง
“โอ้ว...โอ๊ะ...โอ๊ะ...โอ๊ะ...อร๊าย...ข้าไม่ไหวแล้วนะ...อ๊ะ...อ๊ะ...อร๊าย...” นางร้องครางกระเส่าด้วยความเสียว ขณะที่ร่อนกลีบร่องบนดุ้นอย่างหนักหน่วงทั้งบดและขยี้จนแทบขาดใจ ส่วนฮัวมู่ฉีนั้นนั่งดูแผนที่ชัยภูมิแคว้นฉีด้ว
