เวลาผ่านไป
“อ้วกก โอกกก อ้วกก!!”
“อือ…” มินตราลืมตาตื่นขึ้นมาเพราะเสียงโอ้กอ้ากในห้องน้ำ ก่อนจะดีดตัวลุกขึ้นแล้วเดินไปดู ภาพที่เธอเห็นคือมังกรนั่งกอดฝาชักโครกด้วยสภาพที่อิดโรย หน้าตาซีดเซียวขอบตาดำคล้ำเหมือนคนไม่สบายอดนอนมาหลายคืน “คุณมังกร!”
“อืม…ฉันทำให้เธอตื่นหรือเปล่า”
“คุณเป็นยังไงบ้างคะ?”
“หมดแรง”
“ไปกินอะไรมาคะทำไมถึงเป็นแบบนี้ ไปหาหมอมั้ยคะ”
“ไม่รู้สิ ฉันเป็นแบบนี้มาสองสามวันแล้ว” มังกรตอบ เขากินอะไรไม่ได้เลยไม่ว่าจะอาหารแบบไหนก็รสชาติไม่ถูกปากเลยแม้แต่อย่างเดียว ร่างกายก็ดูอ่อนแรงเหมือนไม่เคยเป็นมาก่อน
“ไปหาหมอเถอะค่ะ”
“ไม่เอา ฉันคงทำงานหนักมากไปอ่ะ พักสักหน่อยก็คงหาย”
“….” เพราะมังกรเป็นคนดื้อเธอเองก็ไม่อยากจะพูดอะไรมาก เพราะพูดไปเขาก็ไม่ทำตามที่เธอบอกอยู่ดี
“วันนี้มีเรียนตอนเช้าไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวให้ไอ้เซนมันไปส่งก่อนนะ”
“ค่ะ แต่คุณ...”
“เธอไปเรียนเถอะฉันไม่เป็นอะไรหร
