@ตกเย็น
“ฉันไม่อยากกลับอะ” เธอพูดขึ้น ขณะที่กำลังนั่งรถกลับคอนโด เธอพูดแบบนี้มาตั้งแต่ก่อนกลับแล้ว แต่ก็คงจะทำอะไรไม่ได้เพราะที่บ้านหลังนั้นมันวุ่นวายมากจริงๆ ทั้งหมอและพยาบาลเดินกันอยู่เต็มไปหมด
ถ้าเธออยู่ด้วยอีกคนก็คงจะไปวุ่นวายกีดขวางการทำงานของหมอและพยาบาลอีก
“เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ค่อยมาอีก พอน้องชายของเธอหายดีเดี๋ยวก็ได้กลับไปอยู่ที่บ้านด้วยกันแล้ว” มาเฟียหนุ่มพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน คำพูดของเขาทำให้ลูกน้องสองคนที่นั่งอยู่ด้านหน้าเหลียวมองกันทันที
เพราะเจ้านายไม่เคยพูดแบบนี้กับผู้หญิงคนไหน ไม่เคยอ่อนโยน และไม่เคยให้ความสำคัญกับใครเท่าเธอมาก่อน
“ฉันกลับไปอยู่ที่บ้านของฉันไม่ได้เหรอ?”
“ไม่ได้ แม่ของเธอฝากให้ฉันคอยดูแลเธอ ฉันคงปล่อยเธอไปไม่ได้หรอก”
“คุณคุยกับแม่ของฉันตั้งแต่เมื่อไหร่?”
“จะคุยกับว่าที่แม่ยายหน่อยก็คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง”
“พูดบ้าอะไรของคุณ!”
ลูกน้องแอบนั่งอมยิ้
