สายๆ วันนั้น
“ยายพี่รำพึงเค้าไม่มาช่วยงานเหรอ” มินตราเอ่ยถามยายของเธอ ขณะที่แม่บ้านกำลังช่วยกันเก็บถ้วยจานอยู่
“ไม่เห็นตั้งแต่เช้าแล้วนะ อยู่ที่บ้านหลังเล็กหรือเปล่า ยายไม่ได้ไปดูเหมือนกัน”
“เอ้า! อะไรของเค้ากัน”
“เธอจะไปสนใจทำไม รำพึงจะไปที่ไหนก็ปล่อยสิ เธอจะไปเดือดร้อนทำไม”
“ยุ่งจริงๆ” เธอหันไปพูดใส่มังกร
“มิน..พูดดีๆ สิ” ยายของเธอเอ็ดเบาๆ เพราะรู้ว่าหลานคนนี้ชอบพูดห้วนๆ กับผู้ใหญ่ แต่มันเป็นบุคลิกของเธออยู่แล้วตั้งแต่แรก ความจริงเธอเป็นเด็กที่สุภาพเรียบร้อยและเคารพผู้ใหญ่เคารพคนที่มีอายุมากกว่าเธอ
“ก็มินถามยายไม่ได้ถามเขาสักหน่อย”
“ก็ฉันมาตอบแทนไง ยายของเธอจะไปรู้อะไรฉันนี่คนที่รู้”
“เมื่อคืนแอบไปกินกันมาหรือไงถึงได้รู้!”
“มินตรา”
“มินออกไปเดินเล่นดีกว่า” มินตราเดินกระทืบเท้าออกไป
“หนักใจหน่อยนะคะคุณมังกร มินมันก็นิสัยแบบนี้แหละค่ะ นิสัยเด็กๆ ชอบพูดจาห้วนๆ ใส่ผู้ใหญ่”
“ผมชิ
