เช้าวันต่อมา
มินตราเดินลงบันไดมาด้วยสภาพที่อิดโรย เพราะเมื่อคืนถูกมังกรลงโทษที่เธอแอบไปเดินเล่นตอนกลางคืน กว่าจะได้นอนก็เล่นไปจนเกือบฟ้าสาง วันนี้เธอก็เลยตื่นสายพร้อมกับสภาพที่ดูไม่ได้เลย
“อืม…ยายทำอะไรกินหรอวันนี้”
“มีกับข้าวหลายอย่างเลย ว่าแต่ไปทำอะไรมาทำไมถึงเป็นแบบนั้น” ยายมองสำรวจหลานสาวของตัวเองที่เดินลงมาด้วยสภาพที่ผมกระเซอะกระเซิงยุ่งเหยิงไปหมด
“แฮ่ม! ยังต้องถามอีกเหรอครับแม่นมว่าไปทำอะไรมาทำไมสภาพถึงเป็นแบบนั้น” มังกรพูดขึ้น ก่อนจะเดินมาขยี้ผมมินตราให้ยุ่งเหยิงมากกว่าเดิมแล้วเดินไปนั่งที่เก้าอี้
“โว๊ะ อะไรของคุณเนี่ย!”
“มากินข้าวสิ วันนี้ฉันต้องออกไปทำงานนะ อยู่บ้านก็อย่าไปเล่นซนที่ไหน ไม่อย่างนั้นเธอจะโดนฉันลงโทษอีก”
“สั่งอย่างกับมินเป็นลูกแน่ะ” มินตราบ่น
“ไม่ใช่ก็เหมือนใช่แหละ ดื้อขนาดนี้”
“มินไม่ได้ดื้อสักหน่อย มันเป็นพัฒนาการอยากรู้อยากเห็นของเด็กต่างหากล่ะ”
