หลายวันต่อมา...
ตั้งแต่วันที่เคลียร์กันวันนั้น คริสเตียนก็วนเวียนมาหาลูกสาวแทบจะทุกวัน ตอนเช้าก็มารับลูกไปส่งโรงเรียน ตอนเย็นก็ไปรับลูก แล้วก็เล่นกับลูกจนดึกดื่นกว่าจะยอมกลับ แล้ววันนี้ก็มารับลูกแต่เช้าแล้วยังบังคับให้เธอมาด้วย เพราะได้ยินตอนที่เธอคุยกับหมอภาคิณว่าจะนัดกันไปทานมื้อเที่ยง
“ขอบคุณนะคะ”
ไอยลดาหันไปบอกพ่อของลูกด้วยน้ำเสียงห่างเหินที่อุตส่าห์เสียเวลามาส่งเธอโดยที่เธอไม่ได้ขอ แล้วยังเดินตามเธอเข้ามาในร้านอาหารอีกด้วย
“คุณตามมาทำไมคะ”
ไอยลดาหันไปถามพ่อของลูกด้วยความสงสัย และไม่พอใจในเวลาเดียวกัน
“วันนี้พี่ไม่มีงาน ก็เลยไม่รู้ว่าจะไปไหน พี่ขอไปนั่งด้วย...”
“ไม่ได้ค่ะ เราต้องการความเป็นส่วนตัว”
ไอยลดาไม่รอให้คนเจ้าเล่ห์ได้พูดจบประโยคและได้พูดอะไรไปยาวกว่านี้ เพราะหัวใจของเธอไม่ได้แข็งแกร่งขนาดนั้น โดยเฉพาะกับผู้ชายคนนี้
“ก็ได้... พี่ไม่รบกวนเวลาส่วนตัวของหนูก็ได้”
คริสเตี
