สาวใช้ฝึกหัด
518 คำ
“ว้าว...แม่หนูนี่ใครน่ะ สาวใช้คนใหม่เหรอดุ๊ก!?!”
เสี่ยกำพล นักธุรกิจหนุ่มใหญ่วัยห้าสิบปี หันไปถาม พลางจ้องมองเรือนร่างอรชรของเลลาณี ตาไม่กระพริบ
“ใช่ครับ....คุณอา! ผมเพิ่งรับเธอ เข้ามาทำงานเมื่อบ่ายวันนี้เอง”
“หื้อ...หน้าตาสะสวย เป็นลูกครึ่งซะด้วย อยากได้คนเลี้ยงดูไหมจ๊ะ?”
ธีระ เสี่ยหนุ่มเจ้าของกิจการอสังหา เกิดอาการเปรี้ยวปากหิวสวาทขึ้นมา จนต้องกลืนน้ำลายลงคอ
“ใจเย็น ๆ ซิครับคุณอา เดี๋ยวน้องเขา ก็ตกใจเตลิดไปเหมือนคนที่แล้วหรอก”
“ฮ่า ๆ แหม...โดนแซนวิชไปซะขนาดนั้น ขาสั่นตาเหลือก กลับบ้านไม่ถูกเลยล่ะ”
“ได้ยาดีมา เม็ดเดียวเอาอยู่เลย คึกทั้งคืน”
“ยาอะไรเหรอครับคุณอา บอกผมบ้างซิ”
“ไวอากร้าน่ะ เป็นสูตรใหม่ คนหนุ่มอึดทนอย่างดุ๊กน่ะ ไม่ต้องใช้หรอก”
“แหม...คุณอา ก็พูดเกินไป”
“เกินไปตรงไหน อาเห็นผู้หญิงที่ดุ๊ก กินมาทุกคน เดินขาถ่าง หมดเรี่ยวแรงกันทั้งนั้น ล่าสุด เด็กที่หิ้วมา
วันก่อนก็ยังบอกเลย ว่าพี่ดุ๊กหื่นมาก พี่ดุ๊กกระแทกหนูทั้งคืนเลย”
“ฮ่า ๆ ๆ...”
เสียงหัวเราะของคนรวยบ้ากามดังลั่น ทำเอาสาวใช้ฝึกหัดอย่างเลลาณี ทำอะไรไม่ถูก แต่ใบหน้าของเธอแดงก่ำไปหมด
“หือ...พวกคนรวยมันบ้ากาม กันขนาดนี้เลยเหรอ ไอ้เราก็นึกว่า จะมาคุยกันเรื่องธุรกิจ ที่ไหนได้ มานั่งเมาท์เรื่องประสบการณ์เสียวนี่เอง”
สาวสวยแอบพึมพำกับตัวเอง
“คุณอาทั้งสองครับ ยังไงวันนี้ ต้องเต็มที่นะครับไม่เมาไม่ต้องกลับ น้ำไม่แตกไม่ต้องหยุดนะครับ”
บดิทร์ดุ๊กพูดพลาง ลุกขึ้นไปเปิดประตูห้อง ก่อนที่จะมีสาวสวยสี่คนในชุดทูพีช สวมที่คาดผมหูกระต่ายเดินเข้ามานั่งคลอเคลีย
“สวัสดีค่ะ...ป๋าขา หนูลิลลี่ค่ะ หนูคลอเดียร์ค่ะ หนูใบเตยค่ะ ส่วนหนูเชอร์รี่ค่ะ”
พวกเธอต่างแนะนำตัวเอง จากนั้นก็ทำงานที่ตัวเองถนัด
“มา...เดี๋ยวลิลลี่รินไวน์ ป้อนให้นะคะ”
ร่างเล็กเดินเข้าไปนั่งคร่อมเสี่ยธีระ ขณะที่เขากำลังนั่งยิ้มหวานอยู่บนโซฟา
“ว๊าย...ตายแล้ว”
เลลาณียกมือขึ้นป้องที่ปาก ก่อนจะค่อย ๆ เดินถอยหลังออกไปจากห้องนี้
“จะไปไหนเลนี่! หน้าที่เธอคือต้องดูแลแขกของฉันให้ดี อย่าได้ขาดตกบกพร่องเป็นอันขาด เข้าใจไหม?”
บดิทร์ดุ๊กยื่นใบหน้าหล่อเหลา เข้าไปใกล้ใบหูของเธอ พลางใช้มือสัมผัสกับเอวคอดกิ่ว จนสาวใช้ขนลุกซู่
“ค่ะ...คุณดุ๊ก”
เมื่อเสียงเพลงในห้องดังขึ้น และแสงไฟในห้องหรี่ลง
ปาร์ตี้นัวกามจึงเริ่มต้น สาวสวยสุดเซ็กซี่ทั้งสี่ เข้าไปปู้ยี่ปู้ยำหนุ่มใหญ่ทั้งสอง อย่างร่านอารมณ์
“หื้ออื้อ...นี่มันอะไรกันเนี่ย!?! อ๊อย...”
เลลาณีไม่อยากจะเชื่อเลย ว่าตัวเองจะต้องเข้ามาอยู่ในวงล้อมคาวโลกีย์อย่างนี้
- ผู้เขียน
