ตอนเย็น
@คอนโดควีน 18.50 น.
หลักจากเคลียร์งานที่บริษัทเสร็จ เจเดนก็ตรงดิ่งมายังคอนโดหรูใจกลางเมืองในทันที แล้วตอนนี้เขาก็แบกกระเป๋าสัมภาระขึ้นมายืนอยู่หน้าห้องของควีนแล้ว
ออดดด!!
ออดดด!!
เจเดนยืนรออยู่หน้าห้องเกือบห้านาที แต่ก็ไม่มีวี่แววว่าคนด้านในจะออกมาเปิดประตูให้ เขาจึงล้วงโทรศัพท์ออกมาแล้วกดโทรออกหาเจ้าของห้องทันที
(อื้อ ว่าไง)
“อยู่ไหน?”
(ห้อง)
“ออกมาเปิดประตูให้หน่อย”
(ลุกไม่ไหว นายกลับไปก่อน)
“เป็นอะไร?”
(ปวดเนื้อปวดตัว ปวดหัวด้วย)
“บอกรหัสมา”
เพราะประโยคที่ได้ยินจากปลายสาย บวกกับน้ำเสียงแหบพร่าที่เธอเปล่งออกมา ทำให้เจเดนรู้สึกเป็นห่วงเธอ
(ก็บอกให้กลับไปก่อนไง)
“บอก รหัส มา” เจเดนพูดย้ำอีกครั้งช้าๆ ด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกว่ายังไงเขาก็ไม่ยอมกลับ
(วันเกิดฉัน)
“อืม”
หลังจากวางสายเจเดนก็กดรหัสผ่านประตูเข้าไปด้วยเลขวันเดือนปีเกิดของควีน ซึ่งเจเดนจำมันได้ขึ
