@ในรถ
หลังจากที่เราสองคนขึ้นมานั่งกันบนรถ เจเดนก็เอาแต่เงียบอยู่แบบนั้น
เงียบซะจนฉันเริ่มใจคอไม่ดี!! ทำไงดีวะ?
“เจเดน ขับรถช้าๆอีกนิดได้มั้ย ฉันรู้สึกเวียนหัวมาก”
นาทีนี้การแสดงต้องเข้าแล้วค่ะ ความจริงคือฉันหายเวียนหัวตั้งแต่ที่ถูกเจเดนอุ้มมาที่รถแล้วนะ
“ไหวมั้ย? หรือโทรเลื่อนร้านออกไปก่อน” นั่นไง ในที่สุดเขาก็ยอมหันมาคุยกับฉันจนได้
“เลื่อนไปก่อนก็ได้ ตอนนี้อยากนอนมากกว่า”
“งั้นเดี๋ยวโทรเลื่อนร้านเป็นวันอื่นนะ” พูดจบเจเดนก็ต่อสายหาร้านในทันที ก่อนที่เขาจะขับรถมุ่งหน้ากลับคอนโดของฉันแทน
ใช้เวลาประมาณสามสิบนาทีเจเดนก็พาฉันกลับมาถึงคอนโดจนได้ และเมื่อประตูรถถูกเปิดออกจากคนที่อยู่ด้านนอก ฉันก็อ้าแขนไปตรงหน้าเขาทันที
“อุ้มหน่อยสิ เดินไม่ไหว”
“อยากไปหาหมอมั้ย?”
ฉันได้แต่ส่ายหน้าไปมา เพราะถึงไปหาหมอก็ไม่ได้ช่วยอะไร ในเมื่อตอนนี้ฉันเป็นโรคสำออยอยู่ :)
หลังจากที่เจเดนอ
