ตอนพิเศษ 1
หลายวันต่อมา
@คอนโดเจเดน 21.20 น.
“พรุ่งนี้เช้าอยากกินอะไรครับ?”
“อยากไปกินโจ๊กที่ร้านคุณลุงอ่า”
“ตื่นไหวเหรอ? คุณลุงเค้าเปิดถึงแค่เจ็ดโมงครึ่งเองนะ”
“ไหว ตั้งใจไว้แล้วว่าถ้ามานอนที่คอนโดนายจะไปกินโจ๊กที่ร้านนั้น”
ความจริงตั้งใจจะไปกินหลายครั้งแล้วแหละ แต่ตื่นไม่ทัน ก็จะให้ทันได้ไงในเมื่อกว่าจะได้นอน แทบจะยันเช้าตลอดเลย ไม่ต้องถามด้วยนะว่าทำอะไรกันถึงไม่หลับไม่นอน
“ให้ฉันซื้อมาให้ดีมั้ย?”
“ฮึ ไม่ต้อง อยากไปกินที่ร้านเลย”
“โอเค งั้นพรุ่งนี้ตั้งปลุกหกโมงครึ่งนะ ตื่นไหวใช่มั้ย?”
“ไหว!! ยังไงพรุ่งนี้ก็ต้องไปนั่งกินที่ร้านให้ได้”
ต้องไหวแหละเพราะคืนนี้ฉันจะนอนก่อนสี่ทุ่ม ห้ามใครรบกวน แต่…
ติ้ง!!/ติ้ง!!
ติ้ง!!/ติ้ง!!
พอล้มตัวลงนอนได้ไม่ถึงห้านาที เสียงแจ้งเตือนโทรศัพท์ของฉันกับเจเดนก็ดังขึ้นมาพร้อมกัน ซึ่งไม่ต้องบอกก็รู้ว่าต้องมีใครคนใดคนนึงส่งข้อความเข้ากลุ่มแน่นอน
“
