"วันนี้ทำไมกลับเร็วครับ"
ผมรีบเดินไปหาเดลแล้วกอดทันที
"เสื้อสูทไปไหนเปอร์"
เอาแล้วไงครับ ผมอ้าปากหวอเลย
"อ๋อคือพอดีมันเลอะหนะ เปอร์ก็เลยให้เลขาเฮียส่งซักให้"
ที่จริงถ้ามันเลอะ ผมก็เอากลับมาซักที่บ้านก็ได้
"มันเลอะอะไร"
เสียงถามของเธอมันช่างเยือกเย็น และชวนขนลุก
"มันเลอะ เอ่อ"
แล้วผมจะตอบว่าไงครับเนี่ย ถ้าบอกว่ามันเลอะเครื่องสำอาง หัวผมจะแตกไหม
"เลอะคราบเครื่องสำอาง เลยไม่กล้าเอากลับบ้าน เดี๋ยวนี้หัดมีความลับกับเดลหรอห๊ะ"
เธอถามด้วยใบหน้าบึ้งตึง แต่เดี๋ยวนะรู้ได้ไงก่อน โมนาก็ไม่เห็นด้วย
"รู้ได้ไงครับว่ามันเลอะเครื่องสำอาง"
หน้าผมตอนนี้ไก่ต้มเรียกพี่แล้วครับ คงซีดไปหมด แล้วผมจะกลัวเมียอะไรขนาดนี้ครับเนี่ย
"ไม่ต้องถามว่ารู้ได้ไง เดลอยากรู้ว่ามันเลอะได้ยังไงมากกว่า"
เมื่อทนความกลัวของเมียไม่ไหว ผมก็เลยเล่าความจริงให้เธอฟัง หวังว่าจะลดโทษได้กึ่งหนึ่งบ้าง
"มีผู้หญิงมาเกาะแขนร้อง
