เช้ามหาลัย
"ได้ข่าวว่าเปเปอร์เปิดตัวมึง กับแม่เขาแล้วเหรอวะ"
ฉันเดินจากรถมานั่ง ก้นยังไม่ทันถึงเก้าอี้เลย โมนาก็ถามขึ้น
"ข่าวเร็วดีหนิ อย่าเรียกว่าเปิดตัวเลย เรียกว่ามัดมือชกจะเหมาะกว่า"
ฉันตอบเพื่อนไปอย่างเซ็งๆ ฉันยังไม่คิดถึงขั้นนั้นสักหน่อย
"งุ้ย!! เปเปอร์มันคลั่งรักมึงขนาดนั้นเลยหรอ อิจฉาอ่าเดล"
โมนาเอามือทั้งสองข้าง จับที่แก้มของตัวเอง
เหมือนกำลังเขินอาย และยิ้มแก้มแทบแตก
"แล้วทำไมไม่ให้เฮียปอนด์ พาไปเปิดตัวบ้างล่ะ"
ตัวเองก็มีแฟนบ้านเดียวกัน เป็นพี่น้องกันด้วยซ้ำ
"เฮ้ย!!อย่าให้พูดเลย รายนั้นอะนะ ใช้วิธีสบตา
แล้วสื่อสารกัน ถ้าฉันไม่พูดเฮียมันก็ไม่พูดหรอก"
แล้วโมนาก็มีสีหน้าเศร้าลง
"ใจเย็นๆ เฮียปอนด์ถึงประธานบริษัท ก็คงยุ่งกับงานนั่นแหละ มึงอย่าคิดมากดิวะ"
ฉันตบไหล่โมนาเบาๆ เพื่อปลอบใจเพื่อน
"ไม่คิดมากหรอก กูเป็นคนเริ่มเอง แต่บางทีก็อดน้อยใจไม่ได้ บางวันทักมาถามคำสองคำ
แ
