"เฮียคะ เย็นนี้ไปส่งโมหน่อยนะ พรุ่งนี้โมต้องไปเรียนแล้ว"
วันนี้เป็นอีกวัน ที่เธอมาทำงานกับเขา พอกินข้าวเที่ยงเสร็จ เธอก็บอกให้เขาไปส่ง
"เฮียไม่ไปส่ง แต่เฮียจะพาไปเก็บของ"
เขาพูดกับเธอด้วยใบหน้าเรียบเฉย
"หมายความว่าไงคะ"
ไม่ใช่เธอไม่เข้าใจที่เขาพูด แต่เธออยากถามเพื่อความแน่ใจ
"มาอยู่คอนโดด้วยกัน"
ตอนนี้เธอทำหน้าไม่ถูก มันดีใจจนไม่รู้จะพูดอะไร ถ้าอยู่กับกลุ่มเพื่อนคงจะกรี๊ดกร๊าดกันใหญ่
"เฮียแน่ใจหรอคะ ไม่กลัวโมรบกวนหรือไง"
เธอถามเขา ทั้งที่ตอนนี้แทบยิ้มไม่หุบ
"แน่ใจสิ จะได้ไม่ต้องเทียวไปเทียวมา"
เย็นวันนี้หลังจากที่เขาเลิกงาน เขาก็พาเธอไปที่คอนโด แล้วเก็บข้าวของเครื่องใช้ที่จำเป็น
บางส่วน และพากลับมาที่คอนโดของเขา
เช้าที่มหาลัย
"แหม๋ เดี๋ยวนี้มีคนมารับมาส่งเนาะ"
ฉันแซวโมนาที่กำลังเดินลงมาจากรถของเฮียปอนด์
"ไม่มีใครเคยบอกมึงเหรอ สะใภ้เล็กต้องเคารพสะใภ้ใหญ่"
ฉันถึงกับเบ้ปากมอง
