หลายวันผ่านไป
คฤหาสน์หลังใหญ่
เมื่อจิตใจเริ่มนิ่งสงบ โมบายก็เก็บของกลับมา
"กลับมาแล้วเหรอลูก" แม่ถาม
"จ้ะแม่ จะอยู่หลายวันก็เกรงใจกะเพรา"
"นั่นสิ อยู่นี่กับแม่นี่แหละ"
"แม่คะ ถ้าหนูจะออกไปอยู่หอพักแม่จะว่าไหม"
โมบายรวบรวมความกล้าก่อนจะเอ่ยถามออกไป เพราะอยากได้ความเป็นส่วนตัวและอยากหนีหน้าลีวายด้วย
"ออกไปอยู่กับผู้ชายเหรอ! หน้าด้านดี มาพึ่งใบบุญพ่อฉันแต่แรดอยากไปอยู่กับผู้ชาย" ลีวายได้ยินเสียงคุยกันหน้าบ้านจึงเดินลงมาดู พอเห็นว่าโมบายกลับมาแล้วก็รีบพุ่งตัวเข้าไปหาเรื่องด้วยความโกรธจัด
"ไม่ใช่แบบนั้นนะคะ" โมบายเถียง
"คุณลีวายคะ ใจเย็นๆ ก่อนค่ะ" แม่พยายามพูด
"ลูกสาวจะผันตัวเดินรอยตามแม่แล้วรู้ยัง ขายตัวอะ!"
ความโมโหกัดกินจิตใจจนขาดสติ ทำให้ลีวายพลั้งปากพูดจาอย่างไม่คิด
เพียะ!
ฟางเส้นสุดท้ายของโมบายขาดสะบั้นลง ตัวเล็กฟาดฝ่ามือหนักลงบนใบหน้าเขาอย่างแรงจนมีเลือดซิบมุมปาก
"มันจะมา
