หลายวันผ่านไป
ผ่านมาสักพักทุกคนเห็นถึงความเปลี่ยนแปลง ลีวายไม่เกรี้ยวกราดหรือด่าโมบาย ความสงบสุดมาเยือนจนทำให้น่าประหลาดใจ แถมเวลาที่พ่อสั่งอะไรลีวายก็ยอมทำตามแต่โดยดี โดยเฉพาะเรื่องของโมบายที่ปกติจะค้านหัวชนฝา
มหาวิทยาลัยเอกชน
พอมาถึงตึกคณะลีวายก็เจอกับพะพายที่นั่งร้องไห้อยู่
"ลีวาย ฮืออออ" หยดน้ำใสอาบเต็มแก้มของพะพาย
"เป็นไร"
"ช่วยพะพายด้วย ฮือ~พ่อแม่จะหย่ากัน ฮึก ฮือออ"
พูดจบพะพายก็ลุกขึ้นยืนกอดแนบลีวายแน่น
พอได้ฟังเรื่องราวลีวายก็รู้สึกตกใจจึงพยายามจะปลอบ
"เฮ้ย ใจเย็นก่อน" ลีวายลูบแผ่นหลัง
"ลีวาย พะพายไม่เหลือใครแล้ว คุณพ่อบอกจะหย่ากับแม่จริงๆ ฮึก ฮือออออ"
"อาจจะไม่ร้ายแรงขนาดนั้นก็ได้"
ชีวิตของพะพายสมบูรณ์แบบมาตลอด ตั้งแต่เด็กจนโต หลายคนต่างพากันอิจฉา แต่พอถึงวันหนึ่งที่ครอบครัวจะต้องแตกหัก เธอก็ร้องไห้หนักเพราะทำใจยอมรับไม่ได้
ตอนเย็น
คฤหาสน์หลังใหญ่
เพราะความเห็นใจนึ
